واكاوي موانع هجرت طلاب از قم و ارائه الگوي مطلوب هجرت

فاقد عنوان لاتين

با وجود افزايش كمي طلاب حوزه هاي علميه پس از انقلاب اسلامي، آمارها حاكي از كمبود روحاني در مناطق بسياري از كشور است. بخش هايي از مناطق شهري و روستايي به جز ايام موسمي تبليغي −ماه رمضان و محرم− در ساير ايام سال از حضور روحانيون محروم اند. طرح هاي سازمانهاي متولي امر تبليغ و هجرت، به‌رغم موفقيت نسبي، هنوز از عهده رفع اين كاستي برنيامده اند. در اين مقاله نظرات سي نفر از طلاب شش استان −كه بيشترين آمار طلاب بالاي 15 سال سكونت در قم را دارند− درباره موانع هجرت و همچنين راهكارها و پيشنهادهاي ده نفر از مديران و نخبگان تبليغي با استفاده از روش تحليل مضمون و به كمك نرم‌افزار «مكس كيو» بررسي شده است. اين موانع و مشكلات از منظر طلاب در چهار محور اصلي «فردي»، «محيطي»، «سازماني» و «خانوادگي» قابل بيان است. در محور فردي چهار بعد «مهارتي»، «شخصيتي»، «انگيزشي» و «تحصيلي» (24 مورد) و در محور محيطي با سه بعد «فرهنگي»، «موانع اقليمي و امكانات منطقه» و «زمينه ها در قم» (33 مورد) و در محور سازماني با دو بعد «مراكز اعزام مبلغ» و «حوزه هاي علميه» (27 مورد) و در محور خانوادگي با دو بعد «همسر و فرزندان» و «فاميل و نزديكان» (5 مورد) است. همچنين براساس پيشنهادها و راهكارهاي نخبگان، الگوي مناسب هجرت طلاب با ايده اصلي «هجرت گروهي با محوريت نخبگان علمي، فرهنگي و تبليغي» در دو حوزه «زيرساختي» و «روبنايي» (برنامه اي) ترسيم شده است.

فاقد چكيده لاتين