ارزيابي عوامل مؤثر بر كاهش فقر با تأكيد بر شاخص‌‌هاي نو منطقه‌گرايي مورد: شهرستان كوهدشت ـ استان لرستان

دردهه‌‌هاي اخير رويكرد‌هاي مختلفي جهت كاهش فقر در سطوح مختلف جغرافيايي پيشنهادشده است. رويكرد نو منطقه‌گرايي به‌عنوان يكي از رويكرد‌هاي جغرافيايي و فضايي به توسعه محلي و كاهش فقر شهري و روستايي توسط جغرافيدانان و سياست‌گذاران پيشنهادشده است. نو منطقه‌گرايي، ماهيتاً بيانگر سير تكاملي منطقه‌گرايي، به‌دوراز رويكرد‌هاي دولت‌محور، براي تأسيس نوع جديدي از منطقه كه نهاد‌هاي مديريتي همياري مي‌كنند، در موضوعاتي از قبيل رشد اقتصادي، رقابت‌پذيري منطقه‌اي، موضوعات محيط زيستي و ايجاد شبكه‌‌ها مي‌باشد. هدف اصلي اين پژوهش تحليل نقش رويكرد نو منطقه‌گرايي در كاهش فقر شهرستان كوهدشت است. داده‌‌هاي پژوهش از طريق پرسشنامه در سطح نواحي شهري و روستايي جمع‌آوري‌شده است. براي تحليل داده‌‌ها از ابزار‌ها و مدل‌‌هاي آماري ازجمله تحليل همبستگي و تحليل مسير استفاده‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه شهرستان كوهدشت به لحاظ شاخص هاي نو منطقه‌گرايي وضعيت مناسبي دارد كه مي‌تواند با تقويت آن‌‌ها و هدايت كردن سرمايه‌‌هاي اجتماعي در قالب مشاركت‌‌هاي اجتماعي و تعاوني‌‌هاي توليدي در نواحي شهري و روستايي فرآيند سرمايه به ثروت اتفاق بيافتد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه عوامل دانش كارآفريني (0.81)، مشاركت اجتماعي (0.217)، جنسيت (0.133)، اعتماد عمومي (0.126) و اعتماد نهادي (0.124) بيشترين تأثير را بر ظرفيت كارآفريني (شاخص كاهش فقر شهري و روستايي) دارد. بنابراين جهت بهبود وضعيت اقتصادي و محروميت در نواحي شهري و روستايي شهرستان كوهدشت لازم است شاخص‌‌هاي مربوطه موردتوجه قرار گيرد. در يك نتيجه‌گيري كلي مي‌توان چنين بيان كرد كه تغيير رويكرد منطقه‌گرايي به نو منطقه‌گرايي در برخورد با توسعه اقتصادي محلي و نواحي محروم مي‌تواند به آزادسازي ظرفيت‌‌هاي اجتماعي و انساني شده و اقدام اجتماعي و محلي را در پي خواهد داشت.