تحليل فضايي منابع آب‌ زيرزميني در نواحي روستا‌يي به منظور شناخت پهنه هاي بحراني مورد: حوضه آبريز ماهيدشت استان كرمانشاه

هر ساختاري در فضا داراي كاركرد يا كاركرد‌هايي مشخص است. در رويكرد »پويش ساختاري-كاركردي « پيوند اين دو در بررسي تمامي پديده هاي جغرافيايي مورد اهميت و توجه قرار مي گيرد. اگر بتوان يك حوضه آبريز را به عنوان يك ساختار فضايي-مكاني در نظر گرفت، چاه هاي موجود در آن حوضه مي توانند نماينده يكي از كاركرد‌هاي آن در زمينه بهره برداري از آب هاي زيرزميني باشند. تعداد چاه هاي حفر شده در حوضه آبريز ماهيدشت در استان كرمانشاه طي چهار دهه اخير 23 برابر شده است. افزايش تعداد چاه در منطقه منجر به افزايش مصرف آب هاي زيرزميني و در نتيجه پايين تر رفتن عمق چاه ها و ايجاد پهنه هايي شده كه به لحاظ برداشت بي رويه آب به پهنه هاي بحران كم آبي معروف هستند. در اين پژوهش، براي تعيين و ترسيم نقشه ي چنين پهنه هايي از دو مبناي اصلي تحليل فضايي يعني »موقعيت « و »فاصله « و داده هاي مربوط به چاه هاي منطقه به همراه تكنيك ها و ابزار‌هاي متداول در سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) استفاده شده است. نتايج اين پژوهش تعيين و ترسيم نقشه ي پهنه هاي بحراني حوضه آبريز ماهيدشت است كه اراضي حدود 60 روستاي منطقه را در بر گرفته و نيازمند توجه بيشتر و اعمال و اجراي سياست ها و راهبرد هاي سخت گيرانه تر در زمينه حفر چاه جديد در اين گونه پهنه ها است. روش هاي مورد استفاده در اين پژوهش مي تواند براي تعيين پهنه هاي بحراني برداشت آب در ساير حوضه هاي آبريز توصيه شود.