تحليل عوامل مؤثر بر تمايل به توسعه واحد‌هاي گاوداري روستايي در شهرستان خرم‌آباد

دستيابي به خودكفايي در تأمين نياز‌هاي اساسي و غذايي جمعيت روزافزون كشور به‌ويژه توليدات دامي كه با توجه به ظرفيت‌‌هاي موجود در كشور و وجود منابع داخلي فراوان و قابل‌استفاده، از ارزش بسيار بالايي برخوردار لزوم توجه به اين‌بخش را ضرورت بخشيده است. در اين راستا پژوهش حاضر، به دنبال بررسي عوامل مؤثر بر توسعه واحد‌هاي گاوداري روستايي سنتي و نيمه‌صنعتي در شهرستان خرم آباد هست. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي بهره برداران واحد‌هاي گاوداري روستايي شهرستان خرم‌آباد در سال 1397 مي‌باشد كه از بين 4762 تعداد گاودار مشغول به فعاليت در اين حوزه، تعداد 185 نفر با استفاده از فرمول كوكران به‌عنوان حجم نمونه تعيين و سپس به روش نمونه گيري چندمرحله‌اي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مبناي گردآوري داده ‌هاي موردنياز قرار گرفتند. روايي شكلي و محتوايي ابزار تحقيق با استفاده از نظرسنجي از اعضاي هيئت‌علمي گروه اقتصاد و توسعه روستايي دانشگاه لرستان مورد تأييد قرار گرفت و براي سنجش پايايي از پيش آزمون و محاسبه ضريب پايايي آلفاي كرونباخ و براي تجزيه‌وتحليل داده ‌ها از نرم افزارSPSS استفاده شد. بر اساس نتايج تحليل عاملي اكتشافي عوامل مؤثر بر توسعه واحد‌هاي گاوداري روستايي در شهرستان خرم‌آباد به ترتيب اهميت در شش دسته؛ ۱) قيمت-اعتبارات، ۲) خدماتي-حمايتي، ۳) زيرساختي، ۴) خدمات دام پزشكي و عوامل اصلاح نژادي، 5) آموزشيترويجي و 6) پشتيباني دسته بندي شدند. اين عوامل توانستند 76.93 درصد از واريانس كل را تبيين نمايند. همچنين نتايج حاصل از مقايسه ميانگين كه از طريق آزمون من ويتني بيانگر اين بود كه بين نظرات دامدار‌‌هاي سنتي و مديران گاوداري‌‌هاي نيمه‌صنعتي ازلحـاظ عوامل مؤثر بر توسعه واحد‌هاي گاوداري روستايي اختلاف‌نظر وجود دارد.