تربيت فرزند در خانواده از منظر سيرۀ امام ‎رضا(ع)

تربيت در خانواده فراهم‌ كنندۀ موجبات رشد و تعالي انسان و اساس تربيت رسمي و عمومي است. از اين‌ رو هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رويكردهاي تربيت فرزند در خانواده از منظر سيرۀ امام‌ رضا(ع) است. مقالۀ حاضر به ‌روش توصيفي ‌تحليلي، با هدف دركي دقيق از احاديث و روايات و سيرۀ امام ‌رضا(ع) دربارۀ تربيت فرزند در خانواده انجام شده است. به اين منظور از احاديث، روايات و تئوري‌هايي كه دلالت‌ها و اشارات مستقيم به بحث تربيت فرزند در خانواده داشته و به صورت ضمني و تلويحي مرتبط با سيرۀ نظري و عملي امام‎ رضا(ع) بوده، استفاده شده است. در سه رويكرد تربيت ديني، اجتماعي و علمي برخي از مقوله‌هاي به‌دست آمده عبارتند از: پرورش هويت اجتماعي،گفت‌وگو، پرورش حس مسئوليت‌پذيري نسبت به جامعه و طبيعت و پرورش تفكر انتقادي. تجزيه و تحليل امور با معيارهاي صحيح و پيوستگي علم و عمل، يكي از شاخصه‌هاي تفكر انتقادي است. پيشنهاد اين پژوهش، تدوين سندي معطوف به تربيت فرزند در خانواده از ديدگاه اسلام است. اين سند براي خانواده قابليت اجرايي و دولت نقش نظارتي و حمايتي دارد.