تعيين عرضه‌كنندگان و تقاضاكنندگان خالص انواع گوشت در ايران: كاربرد رابطه اسلاتسكي اصلاح‌شده با مفهوم اثر درآمدي موجودي

در مطالعه حاضر، با هدف تعيين وضعيت فروش خالص خانوارهاي ايراني، به تجزيه ‌وتحليل تقاضاي انواع گوشت براي خانوارهاي ايراني پرداخته شد. بدين منظور، با استفاده از سيستم تقاضاي تقريباٌ ايده آل، با در نظر گرفتن اثر درآمدي موجودي و رابطه جديد اسلاتسكي، كشش‌هاي خودقيمتي جبراني محاسبه شد. مقايسه كشش خودقيمتي جبراني محاسبه ‏شده، با و بدون در نظر گرفتن اثر درآمدي موجودي، نشان داد كه براي خانوارهاي شهري، تفاوت بين كشش‌هاي جبراني ناچيز بوده و به ‌نوعي، بيانگر پايين بودن اثر درآمدي موجودي است؛ اما براي خانوارهاي روستايي، كشش جبراني بيانگر وجود اثر درآمدي موجودي بيشتر نسبت به خانوارهاي شهري است. كشش‌هاي خودقيمتي جبراني محاسبه ‏شده با رابطه جديد اسلاتسكي براي گوشت طيور نشان داد كه در خانوارهاي شهري و روستايي مورد بررسي، به‏ ترتيب، 58 درصد و 18 درصد خانوارها در گروه تقاضا كننده خالص و نيز 42 درصد و 82 درصد خانوارها در گروه عرضه كننده خالص اين نوع گوشت قرار مي‌گيرند. بر اساس نتايج پژوهش، تمامي خانوارهاي شهري تقاضاكننده خالص گوشت آبزيان بودند و تعداد خانوارهاي روستايي تقاضاكننده خالص اين نوع گوشت بيش از عرضه‌كنندگان خالص آن‌ بود؛ همچنين، 84 درصد خانوارهاي شهري و 10 درصد از خانوارهاي روستايي در گروه تقاضاكننده خالص گوشت قرمز بودند. از سوي ديگر، در بين خانوارهاي شهري، در گروه‌هاي با درآمد بالاتر، به تعداد خانوارهاي تقاضاكننده خالص گوشت قرمز و آبزيان و عرضه كننده خالص گوشت طيور افزوده مي‌شود. در نهايت، به ‏منظور دستيابي به نتايج دقيق تر در تحليل هاي سياستي، پيشنهاد مي‌شود كه براي ساير گروه‌هاي مواد غذايي نيز وضعيت فروش خالص مصرف ‌كنندگان تعيين شود.