تأثير مديريت مصرف بر منابع آب سطحي دشت‌هاي اشنويه و نقده با مدل WEAP (مطالعه موردي: دشت‌هاي اشنويه و نقده)

در مناطق خشك و نيمه خشك، توسعه كشاورزي و افزايش روزافزون جمعيت، سبب كاهش منابع آب شده است؛ اين مسئله منجر به عواقب اجتماعي و زيست محيطي براي جوامع بشري خواهد شد. يكي از چالش هاي اساسي مديريت منابع آب، برنامه‌ريزي صحيح منابع آب در شرايط بهينه است. در پژوهش حاضر مديريت منابع آب دشت‌هاي اشنويه و نقده واقع در حوزه آبخيز گدار چاي با نرم افزار WEAP براي دوره آماري 1379 تا 1394 مورد ارزيابي قرار گرفت. ابتدا مدل در شرايط واقعي مورد واسنجي و اعتبارسنجي قرار گرفت. سپس شرايط منطقه با دو سناريوي تغيير سطح زيركشت كشاورزي و جمعيت ارزيابي شد. نتايج ارزيابي مدل با شاخص‌هاي آماري، عملكرد خوب مدل در دوره تاريخي را نشان داد. همچنين سناريوسازي نشان داد: افزايش 10 تا 30 درصدي سطح زيركشت حوضه باعث كاهش 0.10 تا 0.5 مترمكعب بر ثانيه متوسط جريان سالانه رودخانه گدار و افزايش 8.2 تا 24.5 ميليون مترمكعب ميزان مصرف آب منطقه مي‌شود. با توجه اهميت دشت‌هاي اشنويه و نقده در حوزه آبخيز درياچه اروميه و كم آب بودن منطقه مي توان گفت هرگونه توسعه كشاورزي كه منجر به افزايش برداشت از منابع آب منطقه شود، سبب از بين رفتن آن منابع ارزشمند و حياتي خواهد شد.