اثر طرح‌هاي مرتعداري بر وضعيت، گرايش و توليد مراتع استپي رودان و حاجي آباد، هرمزگان

طرح هاي مرتع داري از جمله ابزارهاي مديريتي است كه جهت افزايش كميت و كيفيت مراتع در مناطقي كه فشار چرا بر آنها زياد بوده و وضعيت و گرايش آنها رو به قهقرا است مي توانند مفيد باشد اگر به گونه ائي صحيح به اجرا درايند. تحقيق حاضردر سال 1397به مقايسه تأثير طرح هاي مرتعداري در مراتع قشلاقي رودان و حاجي آباد پرداخته است. در اين تحقيق مراتع قشلاقي داراي طرح از نظر توليد، وضعيت و گرايش قبل و بعد از اجراي طرح در سال 1397 مورد بررسي قرار گرفتند. بدين منظور 10 مرتع داراي طرح انتخاب شدند سوال: در هر مرتع چند ترانسكت قرارداده شده است كه در امتداد هر ترانسكت با توجه به نياز حداقل پلات لازم براي تجزيه آماري 30 پلات يك متر مربعي مورد بررسي قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده هاي آماري با استفاده از آزمون t انجام شد. نتايج اوليه اطلاعات نشان داد كه وضعيت مراتع در كل سامانه هايي كه داراي طرح بودند (سامانه هاي داراي طرح مرتعداري بيشتر از 12 سال) بعد از اجراي طرح بهبود يافتند و فقط سامانه عرفي كفه شور گهكم حاجي آباد تغييري نداشته است.. نتايج حاصل از آزمون tTest در 5 سامانه عرفي شهرستان رودان قبل و بعد از اجراي طرح مرتع داري نشان داد كه به جز مرتع كم وارنگ در سطح 95 درصد اختلاف معني داري، در چهار سامانه ديگر اختلافات در سطح 99 درصد مشاهده شد. در مرتع ياد شده ميانگين توليد علوفه كل در زمان تهيه طرح از 54.7 به 63 كيلوگرم در هكتار در سال رسيده است. در دو مرتع كم رومي و تمب مير بهار ميانگين توليد روند افزايشي داشته و به ترتيب از 63 به 124 كيلوگرم و از 40 به 78 كيلوگرم رسيده است. نتيجه گيري كلي نشان داد مراتعي كه داراي طرح بوده و در آنها طرح به خوبي اجرا شده است شرايط بهبودي توليد، وضعيت و گرايش حاصل شده و حاكي از تاثيرمديريت صحيح بر مراتع بوده و باعث حفظ و ثبات بهره برداري بلند مدت از مراتع مي شود.