بررسي تأثير شدت‌هاي مختلف برداشت بر نرخ زادآوري گونه Salicornia herbacea L. (مطالعه موردي: تالاب گميشان، گرگان)

هدف از مديريت مراتع، حفظ، احياء، توسعه و بهره‌برداري پايدار از منابع مرتعي مي‌باشد، به نحوي كه به ساير منابع مرتعي به‌ويژه آب و خاك خسارتي وارد نشود. براي مديريت پايدار مرتع محاسبه ظرفيت مراتع و تعيين حد بهره‌برداري مجاز گونه‌هاي مهم و كليدي مراتع لازم و ضروري مي‌باشد. در اين پژوهش تأثير شدت‌هاي مختلف برداشت بر نرخ زاد‌آوري گونه ساليكورنيا به مدت 3 سال مورد بررسي قرار گرفت. دو سري كرت‌هاي آزمايشي مجزا با ابعاد 3 متر در 3 متر به ‌صورت طرح بلوك كاملاً تصادفي مستقر و تيمار‌هاي شدت برداشت، (صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 درصد) در هر يك از كرت‌ها و در 5 تكرار به روش دستي و به روش ماشيني از فاصله 1 سانتي‌متري سطح خاك انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار PAST مورد تجزيه و تحليل گرفتند. نتايج آناليز واريانس نشان داد كه بين تيمار شاهد با ميانگين نرخ زادآوري (41 درصد) با هر يك از تيمارهاي ديگر به ترتيب با ميانگين نرخ زاد‌آوري (41، 43، 45 و 49 درصد) در روش دستي و تيمار شاهد با ميانگين نرخ زادآوري (28 درصد) با هر يك از تيمارهاي ديگر به ترتيب با ميانگين نرخ زاد‌آوري (24، 26، 27 و 28 درصد) در روش ماشيني اختلاف معني‌دار در سطح 5 درصد وجود ندارد، اما ميان سال‌هاي مورد مطالعه و بين دو روش بهره‌برداري دستي و ماشيني اختلاف معني‌دار در سطح 5 درصد وجود دارد. براساس نتايج مقايسه ميانگين، بيشترين نرخ زادآوري گونه، در سال 1399 و در تيمار 100 درصد، به‌ترتيب در روش دستي (65 درصد) و ماشيني (43 درصد) است. با توجه به يافته‌هاي اين تحقيق شدت بهره‌برداري 100 درصد به‌ صورت رديفي و به روش بهره‌برداري دستي، براي گونه ساليكورنيا با بروز كمترين اثرات منفي، امكان زادآوري گياه را در سال بعد فراهم مي‌سازد.