مقايسه رهيافت هاي صورت‌بندي جريان‌هاي سياسي در ايران معاصر با نگرشي بر معيار امام خميني(ره)

با پيدايش دولت‌ها و سيطره دموكراسي بر جوامع، فعاليت سياسي ذيل گروه‌ها و طيف‌هاي مختلف، فزوني يافت. در اين رهيافت، شناخت گروه‌ها براي برتري بر آنها در علم جامعه‌شناسي گسترش يافت و به‌تدريج، دانش جريان شناسي شكل گرفت. ازجمله مسائل مرتبط با علم جريان شناختي، صورت‌بندي جريان‌ها است. به اين سبب، مسئله اصلي اين تحقيق، استنتاج مبناهاي مختلف صورت‌بندي جريان‌هاي سياسي و به‌تبع آن احزاب مختلف است و اينكه امام خميني(ره) از چه مبنايي در صورت‌بندي جريان‌هاي سياسي بهره مي‌برد. فرضيه تحقيق، گوياي آن است كه مأخذهاي متفاوتي براي تقسيم جريان‌هاي سياسي وجود دارد؛ ازجمله، استقلال و وابستگي، طبقات اجتماعي، دين و مذهب، هدف، باور، ايدئولوژي و... كه جريان شناسان مبتني بر يك رويكرد به صورت بندي جريان ها پرداخته اند؛ با تكيه بر روش مقايسه اي مشخص مي‌شود رهيافت امام خميني با محققان تفاوت اساسي دارد؛ اين تحقيق با هدف فهم مبناي صورت بندي جريان‌هاي سياسي در نظام فكري حضرت امام به كمك پژوهشگران آمده است. نتيجه به‌دست آمده از مطالعه انديشه سياسي حضرت امام در حوزه جريان شناسي آن است كه حضرت امام با نگرشي جامع و چندبعدي به صورت بندي جريان هاي سياسي مي پردازد كه انعكاسي از برتري فكري ايشان بر نظام دانايي جريان ها و احزاب سياسي در ايران به شمار مي رود.