ارزيابي اثر ريسك سيستمي بخش بانكي بر عملكرد اقتصاد كلان ايران

هدف: ريسك سيستمي، عامل بسياري از بحران‌هاي مالي است و بر عملكرد اقتصاد در سطح كلان، آثار نامطلوبي مي‌گذارد. براي سياست‌گذاري اثربخش در خصوص مديريت ريسك سيستمي، اندازه‌گيري و پايش مداوم ريسك سيستمي و بررسي سازوكار اثرگذاري آن بر اقتصاد كلان ضرورت دارد. هدف اين مقاله، مطالعه اثر ريسك سيستمي بخش بانكي بر عملكرد  شاخص‌هاي كلان اقتصادي اعم از رشد اقتصادي با نفت و بدون احتساب نفت، اجزاي توليد ناخالص داخلي و ارزش افزوده بخش‌هاي اقتصادي مختلف ايران است. روش: يكي از بهترين سنجه‌هاي ريسك سيستمي، شاخص SRISK است كه در اين مقاله از آن استفاده شده است. رابطه بين تغييرات شاخص‌هاي كلان اقتصادي با تغييرات شاخص SRISK بخش بانكي ايران با استفاده از مدل خودرگرسيو روي وقفه‌هاي توزيعي ارزيابي شده است. يافته‌ها: بين ريسك سيستمي بخش بانكي و توليد ناخالص داخلي (با و بدون احتساب نفت) تا افق زماني 12 ماه، به‌طور معناداري رابطه منفي وجود دارد. ارزش افزوده بخش ساختمان، بخش مالي و بخش صنعت، بيشترين تأثير را از تغييرات ريسك سيستمي بخش بانكي مي‌پذيرند. همچنين، كليه اجزاي توليد ناخالص داخلي تحت تأثير تغييرات ريسك سيستمي قرار دارند؛ اما در خصوص جزء سرمايه‌گذاري ثابت اين رابطه قوي‌تر و ماندگارتر است. نتيجه‌گيري: افزايش ريسك سيستمي، علاوه بر وقوع احتمال بحران مالي، آثار نامطلوب بلندمدتي بر عملكرد اقتصاد كلان و سرمايه‌گذاري مي‌گذارد. سياست‌گذار بايد به‌منظور انجام اقدام‌هاي به‌موقع براي كاهش آثار نامطلوب ريسك سيستمي، شاخص SRISK را پايش كند.