تدوين الگوي مديريت سرمايه در گردش

هدف: مديريت سرمايه در گردش، بخش حياتي مديريت مالي شركت‌هاست كه با سودآوري نيز ارتباط دارد و بيانگر سلامت مالي شركت است. از آنجا كه محيط تجاري ايران و همچنين وضعيت اقتصادي و سياسي حاكم در ايران، با بسياري از كشورها تفاوت دارد، بر آن شديم تا به‌طور خاص و به‌صورت كيفي، الگويي براي نحوه مديريت سرمايه در گردش در ايران تدوين كنيم. روش: در اين پژوهش از روش تحليل محتواي كيفي جهت‌دار و ابزار مصاحبه عميق استفاده شده است. به همين منظور، با 26 نفر از اعضاي هيئت‌مديره، مديران، معاونان و مشاوران مالي شركت‌هاي موجود در 10 صنعت فعال بورس اوراق بهادار تهران، مصاحبه شد. يافته‌ها: در اين پژوهش، علاوه بر عوامل مؤثر بر مديريت سرمايه در گردش (عوامل بيروني شامل قيمت جهاني كالا، عوامل كلان اقتصادي، شرايط سياسي، نقش دولت، تأمين‌كنندگان، صنعت و عوامل دروني شامل عوامل مالي، سازوكارهاي حاكميت شركتي، هيئت‌مديره، اعتبار شركت، نوع كالا، نوع فروش، سياست تقسيم سود، حجم توليد، سياست اعتباري شركت، ريسك غيرسيستماتيك، عمر شركت و موقعيت جغرافيايي) و پيامدهاي حاصل از مديريت بهينه سرمايه‌ در گردش (بهبود وضعيت نقدينگي، افزايش سودآوري، افزايش سهم بازار، افزايش اعتبار شركت و بقاي شركت)، مواردي مانند شرايط زمينه‌اي و راهكارهايي براي بهبود مديريت بهينه سرمايه در گردش (مديريت، ساختار هيئت‌مديره، تشكيل كميته ريسك، پيش‌بيني بودجه، تدوين نظام‌نامه مالي براي هر صنعت، انجام حسابرسي داخلي و حسابرسي عملياتي، مشاركت صنعت با دانشگاه‌ها و مراكز علمي و انجام كارهاي تحليلي)، ارائه شده است. موانع و مشكلاتي كه صنايع و شركت‌ها در ايران براي پياده‌سازي بهينه مديريت سرمايه در گردش دارند، نيز ارائه شده است. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، بيشترين عامل تأثيرگذار بر مديريت سرمايه در گردش، از شرايط اقتصادي و سياسي كشور و نقش دولت نشئت گرفته است كه مي‌توان با تدوين برنامه‌هاي بلندمدت اقتصادي و در نظر گرفتن شرايط سياسي و اقتصادي كشور، زمينه لازم براي بهبود مديريت سرمايه در گردش را فراهم كرد. يافته‌هاي پژوهش، براي مديريت بهينه سرمايه در گردش، ديد وسيع‌تري در اختيار مديران و معاونان مالي قرار مي‌دهد.