ارايه يك رويكرد تلفيقي جديد جهت مكان‌يابي اسكان اضطراري پس از زلزله در شهر مشهد

زلزله به عنوان يكي از بلاياي طبيعي مي تواند موجب خرابي‌ها و تلفات گسترده اي شود. ايران نيز به علت وجود گسل‌هاي فراوان و نيز فقدان برنامه منسجم جهت توسعه شهري و همچنين ناديده گرفتن استانداردهاي ساخت و ساز در معرض بيشترين خطرات ناشي از زلزله بوده است. شهر مشهد به عنوان دومين كلان شهر ايران بواسطه تراكم جمعيت ناشي از ورود گردشگران و همچنين وجود بافت فرسوده گسترده همواره در معرض اسيب‌هاي ناشي از زلزله بوده است. در اين مقاله يك مدل تلفيقي جهت اسكان اضطراري زلزله زدگان در شهر مشهد ارائه شده است. مدل پيشنهادي براساس تركيب سيستم دايناميك، رابطه كوبورن و اسپنس، GIS و مدل مكان‌يابي تخصيص است. در ابتدا تعداد ساختمان‌هاي تخريب شده در اثر زلزله با استفاده از مدل‌سازي سيستم دايناميك تخمين زده مي‌شود. در مرحله بعد با استفاده از رابطه تخمين تلفات كوبورن و اسپنس و با استفاده از خروجي سيستم‌دايناميك تعداد تلفات ناشي از زلزله احتمالي تخمين زده مي‌شود. در مرحله سوم با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS) مكان هاي مستعد اسكان اضطراري در شهر مشهد بر اساس معيارهاي موجود در اين زمينه انتخاب مي‌شوند و در مرحله پاياني با استفاده از يك مدل مكان‌يابي تخصيص مكان‌هاي اسكان اضطراري انتخاب شده و جمعيت نيازمند اسكان به آن‌ها تخصيص مي‌يابند. اين روش به ازاي هر سناريوي محتمل زلزله در شهر مشهد بر اساس بزرگي زلزله، نوع گسل فعال شده و همچنين شتاب و طول گسل اجرا مي‌شود. با توجه به دوره بازگشت زلزله در شهر مشهد، مدل ارائه‌شده، اسكان اضطراري شهر مشهد در چهار سال آينده را نشان مي‌دهد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه بيشترين مكان اسكان اضطراري مورد نياز جهت پوشش جمعيت بازمانده 231 و كمترين تعداد 93 است.