طراحي مدل خط‌مشي توسعه كارآفريني در ايران

هدف پژوهش حاضر طراحي مدل خط‌مشي توسعه كارآفريني در ايران است، اين تحقيق، يك مطالعه آميخته است. در بخش نخست بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه‌هاي تخصصي شاخص‌هاي خط‌مشي توسعه كارآفريني دولتي شناسايي شدند و در مرحله بعد پرسشنامه‌ها بين خبرگان كارآفريني توزيع گرديد. جامعه آماري در بخش كيفي خبرگان دانشگاهي و خبرگان نظري بودند. فرايند نمونه‌گيري تا دستيابي به اشباع نظري ادامه يافت و 11 خبره در اين مرحله شركت كردند. جامعه آماري در بخش كمي (اعتبارسنجي و ارائه الگوي نهايي) مديران و كارشناسان سازمان‌هاي دولتي بودند. روش‌هاي تجزيه‌وتحليل داده‌ها شامل روش گراندد تئوري، مدل‌سازي ساختاريتفسيري و حداقل مربعات جزئي است. در اين تحقيق تعداد 9 مقوله اصلي و 44 مقوله فرعي براي طراحي مدل خط‌مشي توسعه كارآفريني دولتي در ايران شناسايي شد. مقوله‌هاي مذكور در 6 پارادايم با عناوين شرايط زمينه‌اي، شرايط علي، پديده محوري، راهبردها و اقدامات، شرايط مداخله‌گر و پيامدها دسته‌بندي شدند. در ادامه روند پژوهش، با اجراي تكنيك دلفي فازي در 2 مرحله غربالگري و اعتبارسنجي معيارهاي حاصل از تحليل كيفي پژوهش انجام شد. در ادامه، شناسايي روابط معيارهاي خط‌مشي توسعه كارآفريني دولتي در ايران انجام شد و توسعه كارآفريني به‌عنوان متغير سطح اول شناسايي شد. همچنين بر اساس بار عاملي استاندارد و مقدار آماره t به‌جز فرضيه‌هاي هفت، نه و هيجده تمام فرضيه‌هاي پژوهش و رابطه بين متغيرها تأييد شد.