تأثير ظرفيت جذب دانش بر نوآوري استراتژيك با توجه به نقش تعديل‌گري رقابت‎پذيري و انعطاف‌پذيري استراتژيك

با گسترش پاراديم نوآوري باز به عنوان پارادايم غالب در مديريت نوآوري، اهميت ظرفيت جذب دانش بيش از پيش آشكار گشته است. هدف اصلي پژوهش حاضر، تحليل تاثير ظرفيت جذب دانش بر نوآوري استراتژيك است، ضمن اين‌كه اين پژوهش بررسي مي‌كند كه رقابت‎پذيري و انعطاف‌پذيري استراتژيك چه نقشي در تقويت يا تضعيف اين رابطه ايفا مي‌كنند. روش تحقيق پژوهش، كمي و به صورت پيمايش است كه با ابزار پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماري پژوهش، شركت‌هاي كوچك و متوسط دانش‌بنيان ايراني شركت‌كننده در هفتمين نمايشگاه بين‌المللي نوآوري و فناوري (INOTEX) در تابستان 1397 است كه عمدتا نوپا بوده‌ و شامل 240 شركت مي‌باشند كه بر اساس فرمول كوكران 144 شركت به صورت نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. پس از بررسي روايي و پايايي داده‌هاي گردآوري شده، به كمك نرم‌افزار اسمارت پي‌ال‌اس و از طريق ماتريس همبستگي، آزمون معادلات ساختاري و آزمون برازش مدل مورد تحليل قرار گرفتند. در نهايت، مشخص شد كه ظرفيت جذب دانش بر نوآوري استراتژيك موثر است. همچنين رقابت‌پذيري و انعطاف‌پذيري استراتژيك در رابطه بين ظرفيت جذب دانش و نوآوري استراتژيك، نقش تعديل‌گري ايفا مي‌كند و شدت رابطه را افزايش مي‌دهند. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان دريافت كه در دنياي رقابتي امروز، سازمان‌هايي كه توانايي برنامه‌ريزي با رويكرد رقابتي داشته و به انعطاف‌پذيري استراتژيك در ايجاد انطباق با شرايط در زمان‌هاي مختلف توجه مي‌نمايند، بهتر مي‌توانند در مسير نوآوري گام بردارند.