بررسي مولكولار گونه‌هاي ليشمانيازيس جلدي بين سربازان با زخم‌هاي پوستي در پادگان شهر زاهدان، ايران

مقدمه: ليشمانيازيس جلدي يكي از بيماري‌هاي مهم انگلي مشترك بين انسان و حيوان در جهان و كشور ايران است. اين بيماري در يگان‌هاي نظامي داراي اهميت است و پيشگيري از آن در زمان صلح و پيش بيني آن در زمان جنگ ضرورت دارد.هدف: پژوهش حاضر جهت بررسي مولكولار ليشمانيازيس جلدي در سربازان داراي ضايعات مشكوك پوستي به روش پارازيتولوژي و مولكولي و تعيين حساسيت و ويژگي در پادگان شهر زاهدان در سال 1398، طراحي و اجرا شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي، 145 نفر از سربازاني كه داراي زخم پوستي مشكوك بودند، از نظر وجود عامل ليشمانيا مورد بررسي قرار گرفتند. از هركدام از زخم‌ها، نمونه ‌تهيه شد و مورد بررسي ميكروسكوپي و مولكولي قرار گرفت. از آمار توصيفي و تحليلي و نرم‌افزار SPSS جهت تحليل بهره گرفته شد. سطح معني‌داري كمتر از 0.5 معني‌دار تلقي گرديد.يافته‌ها: در اين بررسي، 91 درصد ضايعات از نظر ليشمانيازيس جلدي مثبت بودند. حساسيت روش مولكولي و پارازيتولوژي به ترتيب 90 و 51 درصد، ارزش اخباري منفي روش مولكولي و پارازيتولوژي به ترتيب 50 و 17 درصد و كارايي روش مولكولي و پارازيتولوژي به ترتيب 91 و 55 درصد بود و فراواني گونه ليشمانيا تروپيكا 57 درصد بود.بحث و نتيجه‌گيري: درصد فراواني ليشمانيازيس جلدي در بين سربازان پادگان شهر زاهدان با زخم پوستي، بالا است. روش مولكولي در تشخيص انگل ليشمانيا داراي برتري نسبي و عملكرد احتمالي بيشتر بود و گونه‌ي غالب در منطقه‌ي مورد مطالعه ليشمانيا تروپيكا بود.