شناخت گويندۀ سخن و تأثير آن بر وقف در نقل‌هاي قرآني

در نقل قول‌هاي قرآن، شخصيت‌هاي متعدد _ اعم از انسان و غير انسان _ به سخن درآمده‌اند و در اين ميان، گاه كيستي صاحب سخن، ميان دو يا چند وجه مردّد است. ترديد فهمندۀ قرآن در تشخيص صاحب سخن، ذهن وي را به بازيگري مي‌كشاند، گرچه گاه، قرينۀ سياق، وجه راجح را بارز مي‌كند. از ديگر سو، ابهام در شناسايي قائل سخن و اختلاف دربارۀ آن، مي‌‌‌تواند به اختلاف در محلّ قطع كلام به وقت تلاوت بينجامد. تحقيق حاضر بر آن است تا با گردآوري و عرضۀ شواهد، اثر اختلاف در كيستي قائلان اقوال را بر تعيين موضع وقف يا نوع وقف آشكار سازد. مدّعا آن است كه محلّ وقف در آيات قرآن يا درجۀ اهميت آن، از اختلافات اهل تفسير در تشخيص صاحبان سخن، اثر پذيرفته است. افزون بر اين، وقف بر واژگاني معيّن، راهكاري براي نشان دادن گسستگي ميان قائلان اقوال گشته و انتقال از يك صاحب سخن به ديگري را وضوح بخشيده است.