آشكارسازي و به ‌روز رساني تغيير اقليم در ايستگاه‌هاي كشور (دوره 2017-1958)

اين پروژه،تخمين جديدي ازروندتغييرات اقليمي درايران مي باشد كه در آن روند تغيير پذيري عناصر اقليمي پس از كشف و تعديل ناهمگني هاي غير اقليمي بررسي گرديدند.داده ها متغيرهاي دما، بارش، رطوبت، تابش، ابرناكي، باد و ساعت آفتابي 27ايستگاه همديدي كشورمي باشند كه دوره2017 1958 ميلادي (60 سال) را پوشش مي دهند. به دليل نواقص موجود، متغير ساعت آفتابي، در دوره 2017-1992 بررسي شد. نتايج نشان دادند كه ميانگين دماي هوا، ميانگين دماي بيشينه و دماي كمينه سالانه كشور در 60 سال اخير به ترتيب(0.7±) 17.5، (0.8±) 24.9، و (0.8±)10.1 درجه سلسيوس و در 30 سال آخر منتهي به 2017 به ترتيب(0.7±) 17.9، (0.8±)25.2 و (0.7±) 10.6 درجه سلسيوس مي باشد. در 60 سال اخير،كشورايران بادارابودن اقليم هاي متفاوت،شاهد روندافزايشي ميانگين دما، دماي بيشينه و كمينه سالانه به ترتيب بانرخ هاي (0.35، 0.19) 0.27، (0.3، 0.08) 0.2 و (0.41، 0.28) 0.34 درجه سلسيوس بر دهه بوده است كه اين مقادير در دوره 30 سال آخر به ترتيب(0.63، 0.25) 0.55 ،(0.75، 0.18) 0.57 و(0.6، 0.25)0.53 درجه سلسيوس بر دهه بوده است. علي رغم عدم وجود روند در ميانگين بارش،به طورمتوسط بارش ايران دردوره 60 ساله منتهي به سال 2017، حدود (2.2، 11.6) 4.7 و در 30 سال 1988تا 2017 ميلادي (4.1، 37.2)20 ميليمتر بر دهه كاهش مي يابد كه اين روند كاهشي (30 ساله) در سطح احتمالاتي 0.05 معني دار مي باشد.ميانگين سرعت باد در مقياس سالانه در بسياري از نقاط كشور، علاوه بر نوسانات شديد داراي روند افزايشي بوده است كه در غرب و شمال كشور اين افزايش معني دار مي باشد. تعداد ساعات آفتابي در اغلب نقاط كشور با شيب 4.65 ساعت برسال طي دوره (2017-1992) افزايش يافته است كه افزايش در شمال شرق و شمال و مركز كشور معني دار مي باشد. ميانگين رطوبت نسبي و روزهاي تمام ابري (به استثناء گرگان) در اكثر مناطق كاهش داشته كه بيشترين كاهش روزهاي تمام ابري در غرب درياي خزر و نيمه غربي كشور مي باشد كه با كاهش رطوبت دراين مناطق نيز مطابقت دارد.