بررسي ارتباط بين وضعيت واقعي با برآورد ذهني آمادگي جسماني در مردان ۱۸ تا ۶۰ ساله

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين برآورد ذهني آمادگي جسماني با وضعيت واقعي در مردان ۱۸ تا ۶۰ ساله شهرستان رشت بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي مي‌باشد كه به شيوه پيمايشي و ميداني انجام شد؛ از ميان جامعه آماري مورد نظر 384 مرد شهرستان رشت با ميانگين سني 11.8±38.21 سال و شاخص توده بدن 3.99±26.38 كيلوگرم بر مترمربع به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي به روش خوشه‌اي انتخاب شدند. فاكتورهاي آمادگي جسماني شامل وزن، قد، چربي زيرپوستي، استقامت قلبي تنفسي، قدرت پنجه‌هاي دست، انعطاف‌پذيري تنه با استفاده از آزمون‌ها و روش‌هاي استاندارد اندازهگيري شد. برآورد ذهني از آمادگي جسماني نيز با استفاده از پرسشنامه اصلاح‌شده دليگنرس و همكاران سنجيده شد. براي تعيين روابط بين برخي از متغيرهاي تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. داده با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 23 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد كه بين وضعيت واقعي و برآورد ذهني در استقامت قلبي تنفسي (0.16=r، 0.031=p)، انعطاف‌پذيري عضلات تنه (0.28=r، 0.001=p) ارتباط مثبت و معني‌داري، در تركيب بدن (0.43 =r، 0.001=p) ارتباط معكوس و معنادار و در قدرت عضلاني، ارتباط غيرمعنادار (0.11=r، 0.38=p) وجود دارد. احتمالاً افراد زماني مي‌توانند برآورد ذهني درست و دقيقي از وضعيت آمادگي جسماني خود داشته باشند كه در فعاليت‌هاي بدني منظم شركت كرده باشند و تغييرات حاصله از آن را در وضعيت آمادگي جسماني خود مشاهده كنند.