ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخي شاخص‌هاي آنتروپومتريك و مرتبط با سلامتي و عملكرد جسماني در دانشجويان پسر و دختر فعال و غيرفعال

در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺒﻠﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ اﻧﮕﺸﺖ دوم ﺑﻪ ﭼﻬﺎرم راﺑﻄﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﺎ وﺿﻌﯿﺖ ﺳﻠﺎﻣﺘﯽ و ﻋﻤﻠﮑﺮدي اﻓﺮاد دارد . در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ اﻧﮕﺸﺘﺎن، ﺑﻪ وﯾﮋه ﻧﺴﺒﺖ اﻧﮕﺸﺖ دوم ﺑﻪ ﭼﻬﺎرم (2D:4D) در دوران ﺟﻨﯿﻨﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه و ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺻﻮرت در ﻃﻮل دوران رﺷﺪ ﻓﺮد ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ارﺗﺒﺎط ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﻤﺮخ ﻫﻮرﻣﻮﻧﯽ و ﺑﺴﯿﺎري ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺳﻠﺎﻣﺘﯽ دارد . از اﯾﻨﺮو، هدف مطالعه حاضر بررسي ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخي شاخص‌هاي مرتبط با سلامتي و عملكرد جسماني در دانشجويان پسر و دختر فعال و غيرفعال بود. تعداد 98 زن و 120 مرد دانشجوي فعال و غيرفعال (سن: 22-18 سال؛ شاخص توده بدني: 27-22 كيلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفي انتخاب شدند. ويژگي‌هاي آنتروپومتري شامل طول انگشت دوم و چهارم، دور كمر، دور شكم و درصد چربي و شاخص‌هاي عملكردي شامل استقامت عضلات بالاتنه (آزمون بارفيكس)، آمادگي قلبي-عروقي (دو 1600 متر)، استقامت عضلات شكم (دراز و نشست)، توان انفجاري پايين تنه (آزمون پرش سارجنت) و استقامت عضلات پايين تنه (پرش زيگزاگ) اندازه‌گيري شد. صرفنظر از وضعيت تمريني و جنسيت، همبستگي منفي و معني‌داري بين عملكرد دو 1600 متر مردان و عملكرد دو 800 متر زنان با نسبت انگشت دو به چهار مشاهده شد. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه همبستگي منفي و معني‌داري بين عملكرد آزمون‌هاي استقامت بالاتنه و پايين تنه با نسبت انگشت دو به چهار وجود دارد. با اين حال، همبستگي منفي و ضعيفي بين نسبت انگشت دو به چهار با دور شكم و دور لگن وجود دارد. بر اساس نتايج مطالعه حاضر به نظر مي‌رسد نسبت انگشت دوم به چهارم مي‌تواند نشانگر مناسبي براي شناسايي عملكرد ورزشي بر اساس ويژگي‌هاي آنتروپومتريك است .