اثربخشي درمان شناختي مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان اضطراب و شادي و ذهن‌آگاهي در پرستاران

مقدمه: ازجمله مشكلات شايع در زندگي پرستاران مي‌توان به ميزان اضطراب و فقدان شادي آنان اشاره كرد. سلامت روان‌شناختي به‌عنوان منبعي مهم در سازگاري با مشكلات ناشي از محيط شغلي شناخته شده‌ اشت. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان اثربخشي آموزش درمان شناختي مبتني‌بر ذهن‌آگاهي بر ميزان اضطراب و شادي و ذهن‌آگاهي در پرستاران انجام شد. روش كار: روش پژوهش تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌ آزمون با گروه كنترل بود. براي اين منظور شصت نفر از پرستاران شهرستان بابل در سال ۱۳۹۸ به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل (هركدام سي نفر) گمارده شدند. در اين مطالعه، مقياس‌هاي ذهن‌ آگاهي و توجه و هوشياري و شادكامي ليبوميرسكي و حالت‌صفت اشپيلبرگر قبل و بعد از درمان اجرا شد. شركت‌كنندگان گروه آزمون در هشت جلسه نود دقيقه‌اي به‌صورت گروهي آموزش ديدند. ناگفته نماند از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها استفاده شد.يافته‌ها: با توجه‌ به يافته‌هاي حاصل از پژوهش، ميانگين ذهن ‌آگاهي و شادي در مرحلۀ پس‌آزمون در گروه آزمايش افزايش يافت. همچنين، نتيجۀ تحليل كوواريانس براي اضطراب نشان داد كه مراقبه تأثير معناداري بر اضطراب نمي‌گذاشت؛ اما موجب افزايش معنادار شادي در گروه آزمايش شد.نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد درمان شناختي مبتني ‌بر ذهن‌ آگاهي باعث افزايش آگاهي در شاخصه‌هاي رفتاري گروه آزمون در مرحله پس ‌آزمون شد. به‌ نظر مي‌رسد كه درمان شناختي مبتني ‌بر ذهن‌ آگاهي تأثير مطلوبي بر افزايش ميزان شادي و ذهن ‌آگاهي پرستاران مي‌گذارد.