بحران‌هاي پاندميك(بيماري‌هاي همه‌گير) و سياست: فرصت‌ها و تهديدات پساكرونايي (كوويد 19) در ايران

مسئلۀ محوري اين مقاله بررسي رابطۀ پاندمي‌ها و سياست با تأكيد بر پاندمي كروناويروس و تبديل آن به بحران و سپس رويداد در ايران و پيامدهاي سياسي و امنيتي آن است. در پاسخ به پرسش آثار سياسي و امنيتي پاندمي‌ها در ايران با تأكيد بر بحران كرونا چيست؟ اين فرضيه مطرح مي‌شود كه پاندمي‌هاي تاريخ ايران، با ايجاد بحران‌هايي در سياست، برخي به رويداد تبديل شده و ضمن ايجاد آنتروپي محيطي به تغييراتي در ايران منجر شده‌اند. هرچند هيچ‌كدام هنوز برهه‌اي سرنوشت‌ساز را رقم نزده‌اند، اما در صورت بي‌توجهي، ممكن است تهديدات فاجعه‌گونه‌اي را براي يك كشور رقم بزنند. كرونا نيز به‌سبب شرايط خاص ايران و تقارن ناميمون آن با فشارهاي جهاني و بحران ناكارامدي و چالش‌هاي هويتي و گذار قدرت، فرصتي براي اصلاح و گذر نهادي، همبستگي ملي و پذيرش مشاركت مردمي و بهسازي‌هاي فقهي است، اما اگر اهميت مسئله درك نشود، موقعيتي مغاك‌گونه (تروماي تمدني) در انتظار ايران است. روش تحقيق، كيفي و از نوع مطالعات اسنادي با رويكرد تبييني براي فهم دگرگوني‌هاي تاريخي سياسي است.