سيليسيم و نانوذرات سيليكا: مكانيسم جذب و انتقال در گياهان و اثرات آنها بر عملكرد گياهان

سيليسيم (Si) يكي از عناصر مفيد براي رشد بسياري از گونه هاي گياهي است كه باعث افزايش مقاومت گياه در برابر انواع تنش هاي زيستي و غيرزيستي مي شود. كاربرد نانوذرات سيليكوني (SiNPs) در كشاورزي، علي رغم مزاياي بسيار كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. اين نانوذرات با ورود به گياهان بر فعاليت هاي متابوليكي گياه تاثير مي گذارند. نانوذرات سيليكايي به دليل ماهيت حفره اي كه دارند، حامل هاي مناسبي براي مولكول هاي مختلف در كشاورزي هستند. گروه بزرگي از پروتئين ها و ژن ها باعث انتقال سيليسيم در گياه مي شوند. Lsi1 (Lower silicon transporter 1) و Lsi2 (Lower silicon transporter 2) دو نوع انتقال دهنده سيليسيم هستند كه در جذب و توزيع سيليسيم دخيل هستند. شناسايي اين ناقل ها، مسير جذب سيليسيم از سطح ريشه و انتقال آن به اندام هاي هوايي را مشخص كرده است، اما هنوز ناقل هاي درگير در جذب سيليسيم در آوند چوبي به طور كامل شناسايي نشده اند. همچنين فرايند انتقال سيليسيم در سلول هاي انباشت گر سيليسيم مشخص نيست. با توجه به اينكه اثرات مفيد سيليسيم در گياه با ميزان تجمع آن در گياه مرتبط است، بررسي مكانيسم جذب و انتقال سيليسيم درگياهان اهميت زيادي دارد. در اين مطالعه فرآيند جذب، انتقال و انباشت سيليسيم در گياهان و همچنين اهميت سيليسيم و نانوذرات سيليكا براي محصولات كشاورزي بررسي مي شود.