تأثير انفاق بر توزيع درآمد در استان‌هاي مختلف ايران (‌رويكرد داده‌هاي تابلويي)

انفاق يكي از ابزارهاي پايه‌اي اسلام براي فقرزدايي و تحقق عدالت است‌. از‌اين‌رو هدف تحقيق حاضر، ‌بررسي نقش انفاق بر توزيع درآمد در بين 31 استان ايران است كه با استفاده از روش اقتصادسنجي پانل ديتا طي دوره زماني 1390-1394 برآورد شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه شاخص انفاق تأثير كاهشي و معناداري بر ضريب جيني (نابرابري درآمدها) در استان‌هاي مورد مطالعه داشته‌اند. به‌طوري‌كه با يك درصد افزايش در شاخص انفاق، نابرابري درآمدها به ترتيب 0.01115 و 0.0065 درصد كاهش پيدا مي‌كند. همچنين افزايش نرخ بيكاري و بهره‌وري نيروي كار به ترتيب نابرابري را افزايش و كاهش مي‌دهد. توليد ناخالص داخلي سرانه‌ نيز در ابتدا باعث افزايش نابرابري و سپس در مراحل بعدي رشد باعث كاهش نابرابري بين استان‌هاي ايران مي‌شود كه حكايت از تأييد فرضيه كوزنتس در ايران است. بنابراين مسئولان اقتصادي جهت كاهش نابرابري درآمدي در مناطق مختلف كشور علاوه بر سياست‌گذاري در عرصه رونق اقتصادي و افزايش بهره‌وري نيروي كار مي‌بايست اقداماتي در خصوص افزايش انفاق نيز انجام دهند.