نقش مديريت مشاركتي و مسئوليت‌پذيري اجتماعي مديران در رضايت شغلي معلمان متوسطه اول: آزمون ميانجي‌گري خلاقيت مديران

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي‌گري خلاقيت مديران در رابطه بين مديريت مشاركتي و مسئوليت‌پذيري اجتماعي آنان با رضايت‌ شغلي معلمان بود. روش پژوهش توصيفي همبستگي مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري و جامعه آماري پژوهش كليه معلمان مقطع متوسطه اول شهر مهاباد، به تعداد 559 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به تعداد 228 برآورد و با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از چهار پرسشنامه رضايت شغلي مينه‌سوتا (1986)، مديريت مشاركتي چوپاني (1389)، مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاروول (1991) و پرسشنامه خلاقيت آمابيل (2001) استفاده گرديد كه روايي سازه‌اي آن‌ها از طريق تحليل عاملي تأييدي بررسي و پايايي آن‌ها به وسيله آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.834، 0.927، 0.802 و 0.746 به‌دست آمد. به منظور تحليل داده‌ها از دو نرم افزار SPSS23 و AMOS23 استفاده شد. نتايج نشان داد كه مديريت مشاركتي و خلاقيت مديران اثر مستقيم و معناداري بر رضايت شغلي معلمان دارند اما مسئوليت‌پذيري اجتماعي مديران اثر مستقيم و معناداري بر رضايت شغلي معلمان ندارد. نقش خلاقيت به عنوان متغير ميانجي با آزمون سوبل در سطح اطمينان 0.95 تأييد شد. اثر غير مستقيم مديريت مشاركتي بر رضايت شغلي با ميانجي‌گري خلاقيت معنادار بود و خلاقيت بيش از 22 درصد از اثر كل مديريت مشاركتي مديران بر رضايت شغلي معلمان را تبيين كرد. همچنين عدم اثر مستقيم مسئوليت‌پذيري اجتماعي بر رضايت شغلي، با ميانجي‌گري خلاقيت، معنادار بود و خلاقيت بيش از 82 درصد از اثر كل مسئوليت‌پذيري اجتماعي بر رضايت شغلي را تببين كرد.