معرفي روشي جديد به‌منظور تلفيق مكاني‌ـ زماني محصولات دماي سطح زمين سنجنده‌هاي ASTER و ماديس برمبناي تبديل موجك دوبعدي ايستا

پايش دماي سطح زمين (LST)، كه يكي از پارامترهاي مهم زيست‌محيطي محسوب مي‌شود، تا كنون با استفاده از سنجنده‌هاي سنجش از دوري داراي توان تفكيك زماني بالا، همچون سنجنده ماديس (توان تفكيك زماني روزانه و توان تفكيك مكاني يك كيلومتر)، به‌طور گسترده‌اي صورت گرفته است. يكي از مهم‌ترين مشكلات اين سنجنده‌ها پايين‌بودن توان تفكيك مكاني آنهاست كه كارآيي‌شان را، در مواردي همچون شناخت آتش در مناطق جنگلي و مطالعه جزاير گرمايي شهري، محدود كرده است. در مقابل، سنجنده‌هايي با توان تفكيك مكاني بالا، همچون سنجنده ASTER (توان تفكيك مكاني 90 متر و توان تفكيك زماني شانزده روز در محصول دماي سطح زمين)، توان تفكيك زماني پاييني دارند كه اين منجر به ضعف آنها در پايش تغييرات سريع مي‌شود. درواقع، به‌دليل محدوديت‌هاي فني، تا كنون سنجنده‌اي وجود نداشته است كه، در دو بعد مكاني و زماني، توان تفكيك بالا داشته باشد. براي حل اين مشكل، روش‌هاي كم‌هزينه و كارآمد ادغام مكاني‌ـ زماني مطرح شده‌اند. از مهم‌ترين روش‌هاي مطرح در ادغام مكاني‌ـ زماني، روش‌هاي ESTARFM و STDFA شمرده مي‌شوند. در اين تحقيق، به‌منظور تلفيق داده‌هاي سنجنده‌هاي ماديس و ASTER از دماي سطح زمين در بخشي از شهر تهران، روشي جديد (SWT-STDFA) برمبناي روش STDFA مطرح و موجك دوبعدي ايستا تبديل شد. نتايج حاصل از تلفيق نيز با نتايج دو روش ESTARFM و STDFA مقايسه شدند. همچنين، در ادامه، با توجه به وجود نقشه طبقه‌بندي تهيه‌شده براساس شاخص گياهي تفاضلي نرمال‌شده در الگوريتم‌هاي STDFA و SWTSTDFA، درمورد تأثير استفاده از شاخص‌هاي گياهي تفاضلي نرمال‌شده سبز (GNDVI) و شاخص گياهي تعديل‌شده چندطيفي خاك (SAVI) در دقت تصوير مجازي خروجي بحث شده است. نتايج تحقيق نشان‌دهنده دقت بالاي روش پيشنهادي با ريشه ميانگين مربع خطاهاي 3.03 كلوين، انحراف معيار 2.21 كلوين، ميانگين قدرمطلق خطاهاي 1.72 كلوين و ضريب همبستگي 0.92 بين تصوير دماي سطح واقعي منطقه و تصوير مجازي پيش‌بيني‌شده در مقايسه با دو روش ديگر است. افزايش شاخص‌هاي گياهي GNDVI و SAVI در طبقه‌بندي دو روش STDFA و SWTSTDFA نيز تأثيري چنداني در دقت تصوير تلفيقي مجازي خروجي نداشته است.