اثر تمايزي اگزوزوم هاي مشتق شده از مونوسيت ها و ماكروفاژها در داربست هاي قطره اي كيتوزان آلژينات

آسيب هاي استخواني يكي از چالش هاي علم پزشكي محسوب مي شود كه هر ساله هزينه ي زيادي را در دنيا براي درمان به خود اختصاص مي دهد. اگزوزوم ها، نانووزيكول هايي هستند كه پروتئين ها و ماده ي ژنتيك به سلول هدف وارد مي كنند و به دنبال آن، تكثير، بقاي سلولي و تمايز را در سلول گيرنده القا مي نمايند. اين ويژگي ها، مي تواند اگزوزوم ها را به عامل تمايزي مناسب تبديل كند. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثر تمايزي اگزوزوم هاي مشتق شده از مونوسيت ها و ماكروفاژها در داربست هاي قطره اي كيتوزان آلژينات. داربست هاي كيتوزاني آلژيناتي به روش قطره اي به همراه سلول هاي بنيادي چربي ساخته شد. سپس سلول هاي مونوسيتي كشت و مايع رويي جمع آوري شد و اگزوزوم ها به روش اولتراسانتريفوژ جمع شدند و توسط روش DLS  وSEM  شناسايي شدند. نمونه ها تيمار و سپس تستMTT  و  DAPI و براي بررسي فرآيند تمايز تست آلكالين فسفاتاز و Real-time PCR انجام شد. بررسي يافته هاي آزمون MTT  نشان داد ميزان بقاي سلول هاي تمايزيافته با اگزوزوم ها در روزهاي 7، 14 و 21 نسبت به كنترل تفاوت معناداري داشت. نتايج DAPI نشان دهنده عدم مرگ سلولي در گروهاي تيماري بود و نتايج تست آلكالين فسفاتاز تفاوت معناداري با گروه كنترل نشان داد و همچنين نتايج Real-time PCR افزايش بيان ژن هايBMP 2/6، SMAD4، ژن هاي تمايزي استئوكلسين (Osc) و استئوپونتين(Opn) نسبت به نمونه كنترل را به همراه داشت. اين مطالعه، نشان داد اگزوزوم مشتق از سلول هاي مونوسيتي و ماكروفاژي، مي توانند سبب بقا و تمايز استئوژنيك سلول هاي مزانشيمي چربي در درابست هاي كيتوزان آلژينات شوند.