اثر شدت و مدت گرسنگي به همراه پديده رشد جبراني بر عملكرد رشد، خصوصيات لاشه و تركيب شيميايي گوشت بره هاي گوسفند نژاد لري

اين تحقيق به ‌منظور بررسي اثر شدت و مدت گرسنگي به همراه پديده رشد جبراني بر عملكرد رشد، خصوصيات لاشه و تركيب شيميايي گوشت بره‌هاي نر گوسفند نژاد لري با 54 رأس بره ي نر 30 كيلوگرمي انجام شد. فاكتورهاي مورد آزمايش شامل مدت گرسنگي با دو سطح (35 روز و 45 روز) و شدت گرسنگي با سه سطح (حد اشتها، 80 درصد و 60 درصد) بوده كه بر اساس آزمايش فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي (3×2) با سه تكرار انجام شد. در پايان آزمايش ميزان افزايش وزن روزانه، وزن نهايي، ضريب تبديل غذايي و خوراك مصرفي محاسبه ‌شد. همچنين خصوصيات لاشه به همراه هزينه توليد براي هر كيلوگرم افزايش وزن لاشه و گوشت لخم محاسبه شد. جهت تعيين تركيب شيمايي گوشت درصد ماده خشك، خاكستر، چربي خام و پروتئين خام تعيين شد.  نتايج نشان داد بين افزايش وزن روزانه، ماده خشك مصرفي و ضريب تبديل خوراك در پايان دوره محدوديت تفاوت معني‌دار وجود داشت (0.05 p). در پايان رشد جبراني گروه‌هاي محدوديتي با 35 روز گرسنگي افزايش وزن روزانه بيشتري نسبت به ساير تيمارها داشتند (05/ 0 p). در دوره رشد جبراني ضريب تبديل خوراك در تيمارهاي محدوديت خوراك نسبت به تيمار شاهد كاهش داشت (0.05 p ). نتايج صفات لاشه در دوره محدوديت خوراك نشان داد كه ميانگين اكثر صفات لاشه در تيمارهاي شاهد بالاتر از گروه‌هاي محدوديت بود (0.05 p ). در اين بين وزن دنبه، درصد دنبه و چربي كل لاشه در تيمارهاي شاهد بالاتر از كليه گروه‌هاي محدوديت بود.در اين مورد گروه‌هاي محدوديت خوراك 35 و 45 روز گرسنگي بالاترين درصد گوشت لخم لاشه را در دوره محدوديت و رشد جبراني داشتند. اين مطالعه مشخص نمود بره‌هاي تحت محدوديت 60 درصد خوراك با 35 روز گرسنگي به دليل افزايش وزن بالاتر، ضريب تبديل خوراك مناسب‌تر و صفات لاشه مناسب‌تر همچنين درصد گوشت لخم بيشتر نسبت به ساير تيمارها ارجحيت داشتند.