تاثير 12 هفته تمرين تناوبي خيلي شديد بر بيان پروتئين‌ PGC-1α, SIRT1 ERRα, در رت‌هاي سالمند

تمرين ورزشي به بهبود آسيب عملكرد پروتئين‌ها و آنزيم‌هاي ميتوكندري در سالمندي منجر مي‌شود. هدف پژوهش حاضر تاثير 12 هفته تمرين تناوبي خيلي شديد (HIIT) بر بيان پروتئين‌هاي ميتوكندريايي PGC1α, SIRT1 ERRα, در رت‌هاي سالمند بود. در اين مطالعه تعداد 30 رت نژاد ويستار سالمند به صورت تصادفي به دو گروه HIIT و گروه كنترل (CTR) تقسيم شدند. تمرين ورزشي در گروه HIIT در هفته اول 16 دقيقه (2 دقيقه با شدت 85 تا 90 درصد VO2max و 2 دقيقه با شدت 45 تا 50 درصد VO2max) آغاز شد و به تدريج تا هفته دوازدهم به 28 دقيقه رسيد. مقادير بيان پروتئينهاي PGC1α, SIRT1 و ERRα عضله دو قلو به روش وسترن بلات سنجيده شد. از روش آماري تي مستقل براي تجزيه تحليل داده‌ها استفاده شد. وزن بدن و وزن عضله دو قلو بعد از 12 هفته HIIT تفاوت معنا داري نداشت. بيان پروتئين PGC1α و ERRα در گروه HIIT در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشت (P 0.001). بيان پروتئين SIRT1 در گروه HIIT در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشت (P 0.01). به نظر مي رسد HIIT به وسيله شدت بالا و ماهيت تمرين تناوبي باعث افزايش بيان پروتئين‌هاي PGC1α, Sirt1 ERRα, عضله دوقلو رت‌هاي سالمند شده است.