بررسي اثر زمان محروميت از خواب دو ساعته در شب بر عملكرد جسماني و سطوح خوني ملاتونين، كورتيزول و تستوسترون در نظاميان

هدف: محروميت از خواب مي تواند بر افزايش اشتباهات و تصادفات، تأخير در عملكرد و شك و شبهه در اجراي امور و اختلالات هورموني منجر شود. در برخي شغل‌ها محروميت از خواب‌هاي اجباري وجود دارد، بعنوان مثال نظامي‌ها در زمان‌هاي مختلفي از خواب محروم مي‌شوند. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر زمان محروميت از خواب دو ساعته در شب بر عملكرد جسماني و سطوح خوني ملاتونين، كورتيزول و تستوسترون در نظاميان بود. روش‌شناسي: 40 فرد نظامي بطور تصادفي به 4 گروه (گروه 1: محروميت از ساعت 212، گروه 2: محروميت از ساعت 42، گروه 3: محروميت از ساعت 64 و گروه 4: گروه كنترل) تقسيم شدند. پروتكل شامل دو بخش بود: اندازه گيري در سطح پايه (قبل محروميت از خواب) كه همان پيش آزمون بود و اندازه گيري بعد از محروميت خواب. اولين بخش اين تحقيق در يك هفته قبل محروميت از خواب ثبت گرديد. يافته‌ها: در پيش و پس آزمون محروميت خواب از ساعت 4 تا 6 قدرت بالاتنه و پايين تنه، قدرت پرش، سطوح پلاسمايي ملاتونين، كوتيزول، تستوسترون و نسبت تستوسترون به كورتيزول تفاوت معني‌دار بود، همچنين در محروميت خواب از ساعت 2 تا 4 حداقل توان، كورتيزول، تستوسترون و نسبت تستوسترون به كورتيزول بطور معني‌داري نسبت به پيش آزمون تغيير كرد (0.05≤P). نتيجه‌گيري: حداكثر اختلال عملكرد جسماني و هورموني در محروميت خواب از ساعت 2 تا 4 و  4 تا 6 مشاهده شد و بكارگيري در امور حساس و نظامي براي افرادي كه در اين بازه‌هاي زماني از خواب محروم شده‌اند مناسب نخواهد بود.