تغييرات متغيرهاي ساژيتال اسپاينوپلويك در بيماران تنگي كانال نخاعي كمري پس از لامينكتومي

مقدمه: بيماري تنگي كانال ستون فقرات، شايع‌ترين بيماري دژنراتيو ستون فقرات كمري مي‌باشد. ساژيتال ايمبالانس در بيماري‌هاي دژنراتيو ستون فقرات با بروز ناتواني و كاهش كيفيت زندگي در ارتباط است. اين مطالعه، با هدف بررسي اثر لامينكتومي ستون فقرات كمري بر بهبود شاخص‌هاي ساژيتال اسپاينوپلويك انجام شد.روش‌ها: اين مطالعه‌ي هم‌گروهي آينده‌نگر در بين سال‌هاي 98-1395 در بيمارستان قائم و شهيد كامياب مشهد انجام گرفت. بيماران قبل و بعد از عمل جراحي لامينكتومي تحت راديوگرافي كل ستون فقرات قرار گرفتند و شاخص‌هاي ساژيتال اسپاينوپلويك در اين بيماران اندازه‌گيري شد و تحت واكاوي قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و سطح معني‌داري P 0.050 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: تعداد 46 بيمار در اين مطالعه مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين سني افراد مورد مطالعه، 11.9 ± 52.9 سال بود. تعداد 29 نفر (63.0 درصد) مرد و 17 نفر (37.0 درصد) زن بودند. تعداد 28 نفر (60.9 درصد) تحت 3 سطح لامينكتومي و تعداد 18 نفر (39.1 درصد) تحت 4 سطح لامينكتومي قرار گرفتند. فقط تغييرات لوردوز كمري و Sagittal vertical axis (SVA) بعد از عمل جراحي معني‌دار بود (P 0.050).نتيجه‌گيري: تنگي كانال ستون فقرات كمري، باعث اختلال در شاخص‌هاي ساژيتال بالانس كمري و گلوبال ستون فقرات مي‌گردد. با انجام لامينكتومي در چندين سطح مهره‌هاي كمري، ميزان لوردوز و SVA بهبود مي‌يابد كه اين تغييرات، با بهبود ساژيتال ايمبالانس لومبار و گلوبال همراه است.