دولت ـ ملت سازي ابتر ريشه بحران‌هاي اخير خاورميانه

اين پژوهش در پي تجزيه‌وتحليل تأثيرات پروژه دولتملت‌سازي استعماري در ظهور دولت‌هاي نوين در خاورميانه و تاثير آن در رابطه با بحران‌هاي اخير خاورميانه است. آغاز دولت ملي كه بعد از فروپاشي امپراتوري عثماني و با طراحي قدرت‌هاي بين‌المللي استعماري وقت صورت‌گرفت خود عامل وگرانيگاه بحران در خاورميانه بوده‌است. اساس استدلال آن در اين نهفته است، كه دولت‌هاي متعددي كه در خاورميانه كه توانستند از بوغ استعمار خارج شوند و در هيبت دولت مستقل سربرآوردند، دولت‌هاي بودند كه اغلب در درون مرزهاي تعيين شده از سوي رژيم هاي استعماري قديم تشكيل شده بودند و قبل از آن‌كه شكل هاي وارداتي سازمان دولتي بتوانند در هويت ملي آنان ريشه بدوانند و بتواند به حاكميت دست يابد، با روند سريع و عمدتاً مصنوعي در دوره استعمارزدايي بدون فراهم بودن بسياري از زير ساخت‌هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي و با مديريت و هدايت استعماري دولت هاي متعدد (به ظاهر) به استقلال رسيدند. بر اين اساس، پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين پرسش استكه چرا كشورهاي خاورميانه با وجود تلاش‌هاي چندين ساله در دولتملت‌سازي در عصر جديد با بحران‌هاي بزرگ مواجه شده‌اند؟ در پاسخ به اين پرسش، اين فرضيه مطرح شده كه ريشه بحران‌هاي خاورميانه را بايد در روند دولتملت‌سازي ابتر جست. داده‌هاي اين پژوهش از طريق منابع كتابخانه‌اي و به روش تحليلي توصيفي تبيين گرديده‌اند و براي پراختن به كليت پژوهش، با بهره‌گيري از نظريات مطرح در دولت ملت‌سازي، طرحي كلي از دولت ـ ملت‌سازي ابتر ارائه شده است.