عمران و آبادي عهد عضدي؛ سياست تمدني بقاي حكومت

نگاهي كوتاه به ادوار تمدن اسلامي، نشان از تأثير حاكميت دولت‌هايي است كه هر يك به زعم خود، مدعي اعتلا و توسعه تمدني بوده‌اند. مستندات تاريخي بغداد قرن چهار و علاوه بر آن، تحليل‌هايي كه از جانب مورخان، تمدن‌پژوهان و فيلسوفان تاريخ و ديگران به دست آمده، حاكي از رشد و گسترش تمدن در مقايسه با ديگر دوره‌هاست. اين پژوهش با در نظر گرفتن پيش فرض مستشرقان مبني بر ارتقاي بي‏نظير حوزه‏هاي گوناگون عمراني عهد عضدالدوله ديلمي مانند ساخت اماكن درماني و فرهنگي؛ شهرسازي و احياي ويراني ها؛ توّجه به مرمت مشاهد مقدسه و در نهايت امنيت در اين عصر؛ سعي دارد تا با استفاده از منابع و متون اصيل و تحليل‏هاي جانبي، به كشف انگيزه‌هاي عمراني اين حاكميت بپردازد. از ثمرات چنين مطالعاتي، استخراج رابطه تنگاتنگ رفتار تمدني با بقا و دوام حكومت هاست.