چكيده فارسي :
مقدمه: مطالعۀ حاضر با هدف بررسي ويژگي‌هاي خُلقي و مؤلُفه‌هاي تعامل زناشويي در مادران داراي يك يا چند فرزند با آسيب بينايي انجام شد.
روش: روش پژوهش از نوع توصيفي و پس‌رويدادي است. جامعۀ آماري پژوهش را سه گروه از مادران داراي يك يا چند فرزند مبتلا به آسيب بينايي و مادران داراي فرزند بدون آسيب بينايي ساكنِ شهرهاي تهران و كرج در سال 1396 تشكيل مي‌داد كه از هر گروه به ترتيب 120 مادر داراي يك فرزند مبتلا، 104 مادر داراي بيش از يك فرزند مبتلا به آسيب بينايي و 120 مادر داراي فرزند بدون آسيب بينايي به روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامۀ حالات خُلقي برومز (2007) با دو بُعد خلق مثبت و منفي و پرسشنامۀ مؤلفه‌هاي تعامل زناشويي افروز (1390) بود.
نتايج: نتايج حاصل از اجراي آزمون تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد كه مادران داراي بيش از يك فرزند مبتلا به آسيب بينايي، نمرات بالاتري در حالات خُلقيِ منفي چون تنش، افسردگي، خشم، خستگي و سردرگمي و نمرات پايين‌تري در حالات خُلقيِ مثبت چون سرزندگي، آرامش و شادكامي نسبت به دو گروه ديگر داشتند (0.001>p). مادران داراي فرزند بدون آسيب بينايي در مؤلفه‌هاي مثبت‌انديشي، رفتارهاي شخصي، رفتارهاي ارتباطي و اجتماعي، شيوه‌هاي حل مسأله، مديريت مالي، احساس و رفتار مذهبي، شيوۀ فرزندپروري، گذران اوقات فراغت و تعامل عاطفي نمرات بالاتري نسبت به دو گروه باليني گزارش كردند (0.001>p).
بحث و نتيجه‌گيري: اجراي اقدامات پيشگيرانه و آگاهي‌بخش با هدف پذيرش ناتواني فرزند، افزايش عاطفۀ مثبت نسبت به فرزند و آموزش مهارت‌هاي مقابله با خستگي‌هاي ناشي از مراقبت به ويژه در والدينِ داراي چند فرزند ناتوان مي‌تواند علاوه بر كاهش فشار رواني ناشي از مراقبت، با اختصاص زمان فراغتي براي توجه به نيازهاي خود و همسر به حفظ رابطۀ رضايت‌بخش در والدين كمك مي‌كند تا از ظرفيت ايجادشده براي مقابلۀ زوجي با مشكلات مراقبت از فرزند ناتوان بهره گرفت.
چكيده لاتين :
Aim: The current study was adminstrated with the aim of investigating mood characteristics and components of marital interaction in mothers with one or more than one child with visually impairment.
Method: The research method was descriptive and the design was ex post facto. The population of this study was three categories of mothers with one child, more than one child with visually impairment and mothers of children without visully impairment living in cities of Tehran and Karaj in 2017 , that from each category 120 of mothers were with one visually impaired child, 104 mothers with more than one visually impaired child and 120 mothers with children without visually impaiment were selected voluntary. The assessment tools of this study were Brunel Mood Scale (BRUMS) (2007) including two dimensions (positive and negative mood) and Afrooz’s Marital Interaction Scale (2012).
Results: The results of multivariate analysis of variance (MANOVA) showed that mothers with more than one child with visual impairment had higher scores in negative mood such as stress, depression, anger, fatigue and confusion and lower scores in positive mood such as vitality, relaxation and happiness in comparison to the other two groups (p <0.001). Mothers with a child with no visual impairment had higher scores in positivity, personal behaviors, relational and social behaviors, problem solving, financial management, religious feeling, parenting manner, spending leisure time, and emotional interaction than the two clinical groups (p < /em><0.001).
Conclution: Implementing preventive and make knowledge actions with the goal of accepting child's disability, increasing positive emotions towards the child, and training coping skills in face of fatigue due to care, especially those with more than one child with disabilities, can reduce the stress of caring, and spending free time to pay attention the needs of self and the spouse helps maintain a satisfied relationship in parents in order to take advantage of this capacity for dyadic coping with the problems of caring disabled child.
