تأثير تمرين هاي ادراكيحركتي و ذهن‌آگاهي بر شبكه‌هاي توجه و دقت پاسخ كودكان مبتلا به نقص توجهبيش‌فعالي

مقدمه و اهداف امروزه با توجه به شيوع اختلال نقص توجهبيش‌فعالي، انجام پژوهش براي تعيين تأثير تمرينات و راهكارهاي غيردارويي براي كمك به بهبود افراد مبتلا به نقص توجهبيش‌فعالي بيش ازپيش احساس مي شود. پژوهش حاضر نيز با همين منظور و با اعمال متغيرهاي ادراكي–حركتي و ذهن آگاهي انجام شده است. مواد و روش ها پژوهش حاضر به روش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با دو گروه آزمايشي و يك گروه شاهد انجام شده است. شركت كننده‌هاي اين پژوهش شامل 30 كودك مبتلا به اختلال نقص‌ توجهبيش‌فعالي با ميانگين سن 65/1±9 سال بودند كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند؛ از شركت كننده ها در پيش‌آزمون، آزمون شبكه‌هاي توجهي گرفته شد. سپس مداخلۀ مربوط به هر گروه آزمايش در مدت 8 جلسۀ يك ساعته اجرا شد. بعد از آن‌كه دو گروه (تمرينات ذهن‌آگاهي و تمرينات ادراكيحركتي) تمرينات خود را به مدت چهار هفته، هر هفته دو جلسه و هر جلسه يك ساعت انجام دادند، مجددا از آن ها آزمون شبكه هاي توجهي گرفته شد. براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از آزمون آنكوا و تحليل واريانس مركب با اندازه‌هاي مكرر با سطح معناداري 0/05 p استفاده شد. يافته ها يافته‌ها نشان داد كه تمرين هاي ادراكيحركتي و ذهن‌آگاهي بر دقت پاسخ و برخي از زيرمجموعه‌هاي (شاخص‌هاي) شبكه‌هاي توجهي كودكان مبتلا به نقص توجه بيش‌فعالي تاثير معنادار دارد، در صورتي كه در گروه كنترل تغييرات معناداري مشاهده نشد. همچنين اثر تمرين هاي ذهن آگاهي از تمرين هاي ادراكي–حركتي بيش تر مي باشد. نتيجه گيري طبق نتايج به نظر مي‌رسد استفاده از تمرينات ذهن‌آگاهي و ادراكيحركتي در كنار ساير روش‌هاي درماني افزايش توجه براي اين كودكان پيشنهاد مي‌گردد.