به سوي طراحي شهري كم كربن مبتني بر روش تحليل يكپارچه منابع توليد كربن (مورد مطالعه: شهر سمنان)

امروزه با گسترش شهرنشيني زندگي شهرنشينان با مشكلات بسياري ازجمله آلودگي هوا مواجه شده ‌است. فرم شهر عامل مهمي در جهت هدايت جريان آلاينده‌ها به شمار مي‌آيد كه اين موضوع نقش طراحي شهري را در بهبود كيفيت هوا پررنگ‌تر نموده ‌است. گام نخست در راستاي دستيابي به مفهوم ارتباط فرم شهر و كيفيت هوا، بررسي موقعيت عناصر اصلي شهر است كه نقش تعيين‌كننده در شكل‌گيري فرم شهر دارند و به علاوه در آلودگي هوا نيز تاثير گذارند. اين عناصر عبارتند از واحدهاي مسكوني، واحدهاي صنعتي و بزرگراه‌ها. از اين‌رو در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن سمنان به‌عنوان يكي از شهرهاي مهم ايران كه از لحاظ جنبه‌هاي معماري و اقليمي همواره مورد توجه بوده ‌است، به بررسي پيرامون ميزان توليد كربن منتشر شده در اين شهر از سه منظر واحدهاي مسكوني، واحدهاي صنعتي و وسايل نقليه موتوري پرداخته شده ‌است. در ‌اين ‌راستا از ميان مدل‌ها و ابزار تحليلي شناسايي‌شده، مدل Gauss و مدل Caline4 انتخاب شده ‌است. با استفاده از داده‌هاي به‌دست ‌آمده از مدل‌هاي مذكور ميزان پراكنش گاز كربن‌دي‌اكسيد از واحدهاي مسكوني در محدوده مورد مطالعه و بزرگراه مجاور آن و همچنين كارخانه فروسيليس محاسبه شده ‌است. نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه اين شهر در محاصره واحدهاي آلاينده قرار دارد و تمركز فعاليت‌هاي صنعتي و بزرگراه‌ها در مجاورت شهر منجر به گسترش نفوذ كربن به مناطق مسكوني شده ‌است. از سوي ديگر محاسبه ميزان كربن انتشار يافته از مناطق مسكوني نشان مي‌دهد كه طراحي‌هاي نامتناسب با اقليم منجر به افزايش سطح مصرف سوخت‌هاي فسيلي و به تبع افزايش سطح انتشار كربن، شده ‌است.