ارايه مدلي براي ارتقاي رفتار شهروند محيطي كاركنان دانشگاه

اكنون‌كه رفتار شهروندي سازماني بسيار با‌اهميت تلقي مي‌شود، رفتار شهروندي محيطي نيز مي‌تواند در جهت حفظ و بقاي محيط‌زيست مورد توجه قرار گيرد. اين پژوهش باهدف تدوين مدلي براي ارتقاي رفتار شهروندي محيط‌زيستي در بين كاركنان دانشگاه انجام ‌شده است. روش تحقيق به‌صورت توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري كليه كاركنان دانشگاه ايلام كه به تعداد 487 نفر مي‌باشند به‌صورت تصادفي و با استفاده از فرمول كوكران، تعداد 213 نفر به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته انجام ‌شده است. پايايي پرسش‌نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي پژوهش 0.70 و روايي پرسشنامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها توسط متخصصان و خبرگان دانشگاهي تاييد شده است. روايي سازه به‌وسيله تحليل عاملي تاييدي به‌دست‌آمده است. تجزيه‌وتحليل در سطح آمار توصيفي و در قالب جدول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي توزيع فراواني و در سطح آمار استنباطي با استفاده از تحليل مسير انجام‌ گرفته است. در اين پژوهش نتايج نشان مي‌دهد كه رابطه بين اقدام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي محيطي مديريت با تعهد محيطي با ضريب مسير 0.65، تعهد محيطي كاركنان با رفتار شهروندي محيطي با ضريب مسير 0.96، مورد تاييد قرار گرفت. همچنين نقش تعديل‌گر باور‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي محيطي كاركنان و ادراك حمايت سازماني به ترتيب با ضرايب مسير 0.42 و 0.65 مورد تاييد قرار گرفت. در اين پژوهش نقش واسطه‌ايي تعهد محيطي نيز با ضريب مسير 0.17 تاييد شد. بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق اقدام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي مديريتي محيطي از طريق تعهد محيطي كاركنان با رفتار شهروندي كاركنان رابطه مثبت دارد. باور‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي محيطي كاركنان رابطه بين اقدام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي مديريتي محيطي و تعهد محيطي كاركنان را تعديل مي‌كند و ادراك حمايت سازماني رابطه بين اقدام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي مديريتي محيطي و تعهد محيطي كاركنان را تعديل مي‌كند.