خود‌پنداره‌ تحصيلي و خود‌پنداره‌ بدني دختران دانش‌آموز ورزشكار و غير‌ورزشكار چگونه است؟

هدف پژوهش حاضر، توصيف و تبيين ارتباط بين خود پنداره‌ بدني و خود پنداره‌ تحصيلي دانش آموزان ورزشكار و غير ورزشكار از طريق متغيرهاي فعاليت بدني و وضعيت اقتصادي-اجتماعي خانواده بود. تعداد 1063 دانش آموز ورزشكار و غيرورزشكار 13 تا 16 ساله از مناطق مختلف شهر تهران به صورت خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پژوهش حاضر شامل فرم كوتاه پرسش نامه‌ خود توصيفي بدني مارش و همكاران (2010)، مقياس خود پنداره‌ تحصيلي دلاور (1998) و فرم اطلاعات مربوط به سطح اقتصادي-اجتماعي بود. نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد خود پنداره‌ بدني و خود پنداره‌ تحصيلي دختران ورزشكار از دختران غير ورزشكار بالاتر است. همچنين نتايج آزمون تحليل رگرسيون چند متغيره بيانگر آن بود كه فعاليت بدني خود پنداره‌ بدني و خود پنداره‌ تحصيلي دختران را پيش بيني مي كند. طبق يافته هاي اين پژوهش، خود پنداره‌ بدني دختران نوجوان با فعاليت بدني و وضعيت اقتصادي-اجتماعي خانواده آنها ارتباط معناداري دارد. در اين پژوهش ارتباط مثبت بين خود پنداره‌ بدني و سطح تحصيلات مادر مشاهده شد. همچنين مشخص شد خود پنداره‌ تحصيلي با فعاليت بدني و سطح بالاي تحصيلات مادر در ارتباط است. از مجموع نتايج پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت خود پنداره‌ بدني و خود پنداره‌ تحصيلي با فعاليت بدني و سطح تحصيلات مادر دختران دانش آموز ارتباط دارد و شركت در فعاليت بدني موجب بهبود خود پنداره‌ بدني و تحصيلي مي شود. از اين رو گسترش مشاركت دانش آموزان در فعاليت بدني به منظور افزايش خود پنداره‌ بدني و تحصيلي حائز اهميت است.