تحليلي بر شاخص‌هاي زيست‌پذيري با رويكرد حق ‌به ‌شهر، مطالعه موردي: بندر ماهشهر

تحليل شاخص‌هاي زيست‌پذيري با رويكرد حق ‌‌به‌ ‌‌شهر مي تواند نقشي كليدي در رفع بسياري از معضلات شهري ايفا نموده و رضايت شهروندان را به‌همراه‌‌ داشته‌باشد. هدف اين مطالعه بررسي شاخص‌هاي زيست‌پذيري با رويكرد حق‌به‌شهر براي 32 محله مسكوني بندر ماهشهر و تعيين تفاوت‌هاي فضايي اين حقوق در محله‌هاي مختلف شهر است. براي اين منظور از ابزار پرسشنامه براي سنجش ابعاد 13 گانه حق‌به‌شهر به‌همراه اطلاعات جمعيتي سازمان آمار استفاده شده است. اين پژوهش با روش توصيفيتحليلي انجام شده‌است. براي سنجش تفاوت حق‌به شهر در محله‌ها و سطح‌بندي محلات، نواحي، و مناطق از آزمون‌هاي تحليل‌واريانس و تحليل‌مكاني استفاده شده است. يافته‌ها نشان داده‌است كه محله‌هاي مورد مطالعه از نابرابري فضايي در رضايت شهروندان در ابعاد مختلف حق‌به‌شهر رنج ميبرند. يافته‌ها همچنين بيانگر اين است كه در محله‌هاي 2، 29، 35 كه تراكم جمعيت پايين‌تر و امكانات بهتري دارند درجه رضايت از حق‌به‌شهر نيز بالاتر اظهار شده و برعكس در محله‌هاي 8، 10، 17، 24، و 25 كه تراكم جمعيت بيشتر و شرايط نامطلوب‌تري دارند نارضايتي بيشتري از جانب پاسخگويان اظهار شده است. مي توان نتيجه‌گيري نمود كه نابرابري فضايي بندرماهشهر مي‌تواند از يك طرف به دليل حضور ساكنان غيربومي شاغل در صنايع اين شهر و از طرف ديگر به دليل غلبه ديدگاه نئوليبرال در بين مديران شهري و استاني در تصميم گيريهاي راهبردي و اجراي برنامه‌هاي توسعه‌ شهري باشد. بنابراين، توجه به رويكرد حق‌به‌شهر در برنامه‌ريزي‌هاي توسعه اجتماعي، اقتصادي و كالبدي اين شهر براساس ديدگاه سياست‌گذاري حق‌محور مي‌تواند نقشي كليدي در كاهش نابرابري‌ها و بهبود كيفيت زندگي شهروندان داشته‌باشد.