گونه شناسي مناطق مسكوني تهران براساس شاخص هاي نور روز در ساختمان

امروزه در شهر تهران به دليل تراكم، فشردگي بناها و نيز وجود ذرات معلق و آلاينده هوا دسترسي به نور روز مناسب كاهش يافته است. بنابراين طراحي بر مبناي نور روز به عنوان يكي از مزيت‌هاي مثبت براي معماران به شمار رفته است. در اين تحقيق هدف، تعيين مناطق متداول شهر تهران داراي ساختمان‌هاي مسكوني براساس فراواني شاخصهاي طراحي نور روز است تا به اين سوال پاسخ داده شود كه كدام گونه‌ها فراواني بيشتري از لحاظ شاخص‌هاي طراحي نور روز در مناطق 22 گانه داشته و اينكه بهترين گونه‌ها از لحاظ اين شاخص‌ها كدام است. تا بدين وسيله گونه‌ها با شرايط مطلوب از لحاظ معيارهاي طراحي نور روز در خارج از بنا را يافته و با فراهم آوردن معيارهاي نور روز در داخل در مرحله طراحي ساختمان، محيطي مطلوب از لحاظ دسترسي به نور روز ايجاد كرد. به همين منظور در اين تحقيق با شناسايي معيارهاي طراحي نور روز در شهر تهران، به تبيين محدوده شاخص‌هاي تركيبي گونه‌شناسي پرداخته و از طريق گونه‌شناسي توصيفي و با الگوي گونه‌شناسي داده بنياد، به طبقه‌بندي مناطق شهر تهران پرداخته شد. در نهايت طبق معيارهاي طراحي نور روزدر خارج از ساختمان؛ بافت، تراكم و الگوي معابر نشان داده شد كه در شهر تهران منطقه4، ناحيه 5، محله تهران‌پارس‌غربي داراي فراواني بيشتر و منطقه 15، ناحيه 5، محله افسريه وضعيت بهتري نسبت به مناطق ديگر دارند.