تحليلي پديدارشناسانه از تجارب زيسته‌ي دانشجويان مامايي در مورد امتحان جامع پايان دوره تحصيلي كارشناسي مامايي به روش آزمون باليني با ساختار عيني

هدف: يكي از اهداف مهم آموزش ارتقاء سطح مهارت‌هاي باليني دانشجويان است و آزمون ساختاريافته عيني-باليني (OSCE) يكي از روش‌هاي ارزشيابي صلاحيت عملكرد دانشجويان علوم پزشكي مي‌باشد. اين پژوهش در قالب يك تحقيق كيفي و پديدارشناختي به منظور دستيابي به تجارب زيسته‌ي دانشجويان مامايي نسبت به آزمون باليني با ساختار عيني امتحان جامع پايان دوره تحصيلي كارشناسي مامايي، در جهت پاسخگويي به اين سؤال كه »تجربيات و ادراكات دانشجويان رشته مامايي نسبت به آزمون باليني با ساختار عيني امتحان جامع پايان دوره تحصيلي كارشناسي چيست؟ « انجام گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي پديدارشناختي با رويكرد كلايزي، نمونه‌گيري به روش مبتني بر هدف در سال 1397، از ميان دانشجويان كارشناسي مامايي دانشگاه آزاد اسلامي كرمان بعد از پايان امتحان OSCE فينال انجام شد. پژوهش تا رسيدن به پديده اشباع داده‌ها ادامه داشت. جمع‌آوري داده‌ها با مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته به مدت 40-30 دقيقه انجام شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد انتظارات وتجربيات مشاركت كننده ها در خصوص ارزشيابي باليني با ساختار عيني عمدتا به صورت »فراهم شدن ارزشيابي باليني بصورت عملي در OSCE « ؛ »ضرورت استفاده از OSCE به‌عنوان ابزاري عيني در ارزشيابي باليني «؛ »لزوم عادلانه بودن ارزشيابي باليني با OSCE « ؛ و »استرس‌زا بودن اين آزمون « بود. نتيجه‌گيري: در ارزشيابي باليني عملي بودن آزمون، كشف مهارت‌هاي عملي و آرامش دانشجويان، اجراي عدالت در ارزشيابي بايد مدنظر قرار گيرد، كه تمام اين مشخصات در OSCE نمود عيني دارد. پس ميتوان از اين آزمون به عنوان ابزار عيني در ارزشيابي باليني بهره برد و بكار گرفتن آن را به مسئولين و مدرسين مربوطه پيشنهاد نمود.