ارزيابي ميزان تاب آوري شهر نورآباد ممسني در برابر سوانح طبيعي (زلزله 1)

مخاطر‌ه‌هاي طبيعي چالشي اساسي در دستيابي به توسعه پايدار جوامع انساني است. اين‌گونه مخاطرات اين ظرفيت را دارند كه در نبود سيستم‌هاي كاهش خطر به سوانحي هولناك و ويران‌كننده براي اجتماعات بشري تبديل شوند. عموماً اين تأثيرگذاري به واسطه ارتباطات بسيار پيچيده موجود ميان سيستم‌هاي مختلف جوامع انساني ابعاد گسترده‌اي داشته و باعث وارد آمدن خسارات بسياري به بخش‌هاي گوناگون از جمله كالبد، اجتماع، فرهنگ و هويت مي‌شود. علي‌رغم عدم پيش‌بيني زمان وقوع بسياري از اين مخاطرات مي‌توان با چاره‌انديشي و شناخت همه جانبه اين گونه وقايع در جامعه تحت تأثير ميزان آسيب‌پذيري را به حداقل ممكن كاهش داد و از اين راه به جامعه‌اي پايدار به واسطه تاب‌آوري در مواجهه با اين گونه پديده‌ها دست يافت. افزايش تاب‌آوري شهرها در برابر بلاياي طبيعي به ويژه زمين‌لرزه‌ها به ميزان زيادي در كاهش اين خسارات و همچنين زمان بهبودي جوامع مؤثر است. در اين ميان برنامه‌ريزان و مديران شهري به منزله مهمترين نهادهاي درگير در طراحي كالبد شهرها نقشي اساسي در افزايش تاب‌آوري جوامع شهري در برابر زمين‌لرزه دارند. هدف از انجام اين تحقيق سنجش و ارزيابي ميزان تاب‌آوري شهر نورآباد ممسني در برابر مخاطر‌ه‌هاي طبيعي با تأكيد بر زلزله است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهاي تي تك‌نمونه و واريانس يك‌طرفه انجام شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه نواحي از نظر شاخص اقتصادي، كالبدي، نهادي و اجتماعي با يكديگر تفاوت معناداري دارند و شهر نورآباد ممسني از نظر تاب‌آوري كالبدي، اجتماعي و نهادي مطلوب و در بعد اقتصادي نامطلوب است.