عنوان: ارائه الگوي مديريت رسانه‌هاي جمعي در مديريت بحران‌هاي اجتماعي (مورد مطالعه: تلويزيون)

توانايي بالقوه رسانه‌ها در مديريت بحران اجتماعي با ابزار ارتباط جمعي در سايه مديريت درست در آنها و بر آنهاست كه مي‌تواند به صورت بالفعل درآيد. بحران در صورت فقدان مديريت درست مي‌تواند آسيب‌هاي غيرقابل جبراني پديد آورد؛ از اين‌رو محقق در اين پژوهش كه با هدف اصلي در اين پژوهش ارائه الگوهاي مديريتي رسانه در تلويزيون در مواجهه با بحران‌هاي اجتماعي است، مؤلفه‌هاي مورد نياز در مديريت رسانه را در ارتباط با مديريت بحران اجتماعي مطرح مي‌كند. اين پژوهش بر مبناي روش داده بنياد و با فن مصاحبه از مديران ارشد سازمان صدا و سيماي ج.ا.ا كه با روش هدفمند انتخاب شده است، اجرا شد. مبناي نظري اين پژوهش بر آراي انديشمندان مختلف در قالب نظريه مسئوليت اجتماعي، نقش‌هاي مديريتي رسانه، نظريه تعادل هايدر، جريان دومرحله‌اي و برجسته‌سازي ارائه شده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها هم با تمركز بر روش داده بنياد اشتراوس با 3 مرحله كدگذاري باز، محوري و انتخابي دسته‌بندي شده است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه مديريت رسانه‌هاي جمعي در بحران‌هاي اجتماعي در 4 طبقه مديريت، جلب اعتماد، بحران و مخاطبان طبقه‌بندي مي‌شود؛ به طوري كه مقوله‌هاي مرتبط با هر يك از طبقات شامل مديريت راهبردي و رواني، مخاطبان عام و خاص، رقابت فضاي مجازي و اطلاع‌رساني معتبر، نوع بحران و شدت بحران در الگوي ارائه‌شده تنظيم شده است. علاوه بر اين، نتايج نشان‌دهنده آن است كه عواملي مانند سرعت و صداقت در اطلاع‌رساني، به‌كارگيري روش‌هاي نوين شناسايي و كاهش آسيب‌هاي بحران، توجه به اقشار گوناگون جامعه، ترويج روحيه مشاركت، درك مخاطبان و آمادگي مديران در شرايط بحران به عنوان مؤلفه‌هاي اثرگذار بر مديريت رسانه‌هاي جمعي در بحران‌هاي اجتماعي به شمار مي‌آيند. در مجموع با توجه به ارتباط بين مقوله‌ها در الگوي به‌دست‌آمده در پژوهش حاضر مي‌توان ادعا كرد كه اين مجموعه عوامل در صورتي كه در يك بستر سازماني مناسب قرار گيرند، قادر خواهند بود عملكرد مديران رسانه در زمينه برنامه‌ريزي به منظور مقابله با بحران‌هاي اجتماعي را بهبود بخشند.