اثر پيوند اتوگرافت بافت تخمدان انجمادي كپسوله‌شده با هيدروژل اسيد هيالورونيك بر بيان ژن‌هاي VEGF، CD31 و CD34 در رت

سابقه و هدف: يكي از مشكلاتي كه پس از انجماد و پيوند بافت تخمدان وجود دارد، ايسكمي و به‌دنبال آن مرگ‌ومير فوليكول‌هاست. در مطالعه حاضر، هيدروژل اسيد هيالورونيك با هدف بهبود آنژيوژنز در پيوند بافت تخمدان انجمادي رت استفاده شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 22 رت ماده بالغ (~8 هفته) با چرخه استروس (فحلي) طبيعي، اواركتومي شدند و سپس تخمدان سمت راست آن ها منجمد گرديد و پس از ذوب، تحت دو گروه: بدون كپسوله‌شدن در هيدروژل اسيد هيالورونيك (VT) و كپسوله‌شده در هيدروژل اسيد هيالورونيك (VT+HA) در داخل عضله پشتي همان رت پيوند زده شدند. سپس در پايان اوّلين چرخه استروس، تخمدان ها از بدن رت ها خارج شدند و با روشReal time PCR بيان ژن هاي رگ‌زايي VEGF، CD31 و CD34 مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون Mann -Whitney بررسي گرديدند و سطح معني‌داري 0/05 Pدر نظر گرفته شد. نتايج: در همه رت ها چندين روز پس از پيوند، چرخه استروس برقرار شد. بنابراين همه پيوندها كاملاً موفقيت‌آميز بود. همچنين در مورد دو ژن CD34 و CD31 بين گروه ها از لحاظ آماري اختلاف معناداري وجود نداشت. اما ژن VEGF به طور معنا داري در گروه VT+HA (0/06 ±0/25) نسبت به گروه VT (0/05 ±1/00) بيان پايين تري داشت (0/05P ). بنابراين در پايان اوّلين چرخه استروس، گروه VT در بيان ژن هاي رگ زايي موفق تر از گروه VT+HA ظاهر شد. نتيجه گيري: هيدروژل هيالورونيك اسيد، نقش مؤثري جهت رشد و بهبود رگ زايي پس از پيوند در كوتاه‌مدت ايفا نمي كند. اما با توجه به خاصيت رگ زايي هيالورونيك اسيد ممكن است زمان بيشتري جهت افزايش بيان اين ژن ها در گروه VT+HA لازم باشد.