تحليل شاخص‌هاي كيفيت زندگي در محلات شهري (مطالعۀ موردي: شهر كوهبنان)

كيفيت زندگي شهري يكي از مهم‏ترين حوزه‏هاي مطالعات شهري در كشورهاي مختلف از جمله در ايران است. اين مهم به دليل اهميت روزافزون مطالعات كيفيت زندگي در پايش سياست‏هاي عمومي و نقش آن همچون ابزاري كارآمد در مديريت و برنامه‏ريزي شهري است. بر اين اساس، هدف از اين پژوهشتحليل چگونگي شاخص‏هاي كيفيت زندگي محلات شهر كوهبنان در چارچوب روش توصيفي تحليلي است. مفهوم كيفيت زندگي در ۴ بُعد، ۸ مؤلفه، و ۲۹ شاخص تعريف عملياتي شد. داده‏هاي مورد نياز به روش ميداني و با استفاده از پرسشنام» خانوار گردآوري شد. حجم نمونه به روش كوكران و برابر با ۳۷۷ خانوار تعيين شد و نمونه‏گيري به روش تصادفي‏ سيستماتيك انجام گرفت. تحليل داده‏ها نيز با استفاده از آمار توصيفي، مدل ANP، مدل همپوشاني فازي، تحليل واريانس يك‏طرفه، و روش tاستودنت انجام شد. مطابق نتايج، كه بيانگر وجود تفاوت در كيفيت زندگي محلات شهر كوهبنان و محروميت محله دهمير است، اين محله بايد در اولويت رسيدگي و برنامه‏ريزي قرار گيرد. در اين زمينه قراردادن متغيرهاي سن و درآمد در كانون توجه با توجه به وجود ارتباط مستقيم و معنادار آن با كيفيت زندگي ضروري است. به‏علاوه، با توجه به اينكه عوامل ميزان درآمد، دسترسي به امكانات بهداشتي، و فرصت‏هاي شغلي ‏‏در بين ساير عوامل بررسي‏شده تأثير بيشتري در كيفيت زندگي شهر كوهبنان داشته‏اند، لازم است اين عوامل نيز در اولويت رسيدگي و برنامه‏ريزي قرار گيرند. ‏نتيجه اينكه در شناخت و بهبود كيفيت زندگي لازم است شرايط محلي، اجتماعي، و محيطي هر شهر ‏به‏خوبي مورد توجه قرار گيرد.