واكاوي و پايش سياست‌هاي اجتماعي فضايي در پهنه‌ي جغرافيايي شهر (موردپژوهي: شهر گرگان)

سياست‏هاي اجتماعي فضايي زنجيره‏اي از تصميم‏هاي اختيارشده توسط مراجع عمومي در هر يك از سطوح ملي، منطقه‏اي، فراشهري، و شهري هستند كه بر نحوه زيست انسان‏ها در شهرها، مشكل‏هاي شهرها، و كيفيت زندگي در آن‏ها اثر مي‏گذارند. در سياست‏گذاري شهري ممكن است لابي‏هاي سياسي، رسانه‏ها، و گروه‏هاي فشار خارج از سازوكار رسمي سياست‏گذاري نيز قادر شوند ترجيح‏هاي خود را بدون پيمودن يك فرايند تصميم‏گيري در سياست‏ها وارد كنند. بنابراين، تحقيق حاضر به واكاوي و واپايش سياست‏هاي اجتماعي و نابرابري فضايي در شهر گرگان مي‏پردازد. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي تحليلي و شيوه گردآوري داده‏ها اسناديكتابخانه‏اي است. از تكنيك‏هاي كمي رياضي تصميم‏گيري چندمعياره وازپاس، دابليو‏اس‏آ، كوپراس و براي وزندهي از آنتروپي شانون استفاده شد. همچنين،براي نتيجه‏گيري بهتر از تكنيك تلفيقي كاندرست استفاده شده است. يافته‏هاي پژوهش حاضر نشان مي‏دهد شاخص‏هاي خدمات شهري در نواحي هشتگانه گرگان به صورت متوازن توزيع نشده و تفاوت چشم‏گيري بين نواحي شهر گرگان از نظر برخورداري از شاخص‏هاي عدالت فضايي ملاحظه مي‏شود. يافته‏هاي تكنيك تلفيقي كاندرست بيانگر آن است كه نواحي 4 و 1 به‏ترتيب در بالاترين و پايين‏ترين سطح شاخص‏هاي رفاه اجتماعي قرار گرفته‏اند. اولويت‏بندي نواحي از لحاظ برخورداري از شاخص‏هاي خدمات شهري نشان مي‏دهد كه نواحي 4، 3، و 6 به‏عنوان نواحي برخوردار، نواحي 7 و 8 به‏عنوان نواحي نيمه‏برخوردار، و نواحي 2، 5، و 1 به‏عنوان نواحي محروم از خدمات زيرساخت‏شهري قرار دارند. با توجه به يافته‏هاي اين تحقيق، مديران و مسئولان شهري،به‏ويژه سياست‏گذاران و مشاوران توسعه برنامه‏ريزي استراتژيك و راهبردي عملياتي شهرداري گرگان، مي‏توانند با تغيير سياست و اصلاح بودجه‏بندي فضايي و تدوين برنامه‏‏هاي اجرايي سالانه، نابرابري‏هاي فضايي را كاهش دهند و در نتيجه محيط شهري پايدارتري را در محور‏هاي مختلف براي شهروندان تضمين كنند.