سنجش كيفيت زندگي شهري با الگوبرداري از شاخص‌هاي بارومتر اروپايي (مطالعۀ موردي: شهر قزوين)

كيفيت زندگي شهري بيانگر رفاه افراد، اجتماعات، و محيط‏هاي شهري است و با افزايش جمعيت شهرها و سرعت شهرنشيني بيش از پيش مهم‏تر شده است. سنجش كيفيت زندگي شهري پتانسيل شناسايي الگوهاي فضايي و روندهاي پيش‏روي جوامع را دارد و مي‏تواند مسير مطمئني براي شناخت، ارزيابي، و نيازسنجي در برنامه‏ريزي شهري باشد. مرور نظام‏مند پژوهش‏هاي اين حوزه معيارهاي متنوعي را در شاخص‏هاي ارزيابي نشان مي‏دهد. پايايي برخي از معيارهاي پژوهش داخلي گزارش نشده است. در اين پژوهش با الگوبرداري از مدل سنجش كيفيت زندگي در شهرهاي اروپايي (بارومتر اروپايي) مقياسي با دسته‏بندي نسبتاً مختصر و جديد از معيارهاي سنجش كيفيت زندگي طراحي شده و با به‏كارگيري عوامل پاياي مدل نهايي به ارزيابي وضعيت كيفيت زندگي در شهر قزوين پرداخته شده است. با نظرسنجي از ساكنان شهر قزوين توسط پرسش‏نامه و اجراي تحليل عاملي اكتشافي در نرم‏افزار SPSS، پايايي شش عامل توسط آلفاي كرونباخ محرز شد. سپس، ميزان كيفيت زندگي در اين شهر با استفاده از آزمون T تعيين شد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفيپيمايشي است. بر اساس يافته‏هاي پژوهش، معيارهاي رضايت از زندگي، پاكيزگي و نظافت، كالبد شهري و ايمني، امنيت و اعتماد به‏ترتيب بيشترين رضايت كلي را كسب كردند. بيشترين نارضايتي مربوط به عوامل وضعيت اقتصادي و خدمات آموزشي و رفاهي است. بر اساس نتايج پژوهش، ميزان كيفيت زندگي در شهر قزوين بسيار اندك ارزيابي شد و رتبه‏بندي عوامل رضايت و مناطق سه‏گانه شهري نيز به‏دست آمد. همچنين، شاخص سنجش بومي و پايا با دسته‏بندي جديدي از معيار‏هاي سنجش كيفيت زندگي شهري حاصل شد.