مسأله استقرا نزد هيوم

هدف از اين پژوهش، بررسي ‌‌‌راه‌حل هيوم براي مسأله استقراست. اينكه آيا مي‌توان با مشاهده چند نمونه جزئي درباره موارد مشابه مشاهده نشده حكم صادر كرد، مسأله‌‌اي است كه همچنان يكي از بحث‌‌‌هاي داغ محافل فلسفي است. هيوم هرچند در آثارش مستقيماً به اين مسأله اشاره نكرده ولي در خلال بحث از عليت به اين پرسش پاسخ داده است. هيوم منشأ صدور حكم كلي با استناد به نمونه‌هاي جزئي را در روان آدمي مي‌داند. روان آدمي به گونه‌اي است كه پس از مشاهده مكرر همبودي اشياء در گذشته، اين انتظار در او شكل مي‌گيرد كه در آينده نيز چنين تكراري را مشاهده كند تا اينجا را تمامي مفسرين هيوم قبول دارند اما اينكه آيا هيوم فراتر از اين هم نظري در مورد عليت دارد يا نه موجب بروز اختلاف بين مفسرين شده است. در اين مقاله در ابتدا گزارش وفادار به متني از عليت و به تبع آن مسأله استقرا نزد هيوم ارائه شده و در ادامه به اختصار تفاسير متفاوتي كه از عليت هيوم مطرح شده، آمده است و در آخر هر يك از اين تفاسير به اجمال بررسي شده و اشكالات هر يك به اختصار بيان شده است.