تأثير تمرينات پيلاتس و نوروفيدبك بر تعادل بيماران سكتۀ مغزي مزمن

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات پيلاتس و نوروفيدبك بر بهبود تعادل بيماران سكتۀمغزي مزمن است. اين مطالعه به صورت طرح تك آزمودني بر روي 6 بيمار با ميانگين سني 2±60 انجام شد كه به طور تصادفي به سه گروه درماني (پيلاتس، نوروفيدبك و كنترل) تقسيم شدند. قبل از شروع تمرينات آزمودني ها توسط آزمون تعادلي برگ مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه نخست، تمرينات پيلاتس را به مدت 16 جلسۀ 45 دقيقه اي به صورت يك روز در ميان دريافت كردند. تمرينات گروه نوروفيدبك نيز 16 جلسه  45 دقيقه اي يك روز در ميان بر اساس پروتكل تمرين به عمل انجاميد. در طي فاز درمان، آزمودني ها در جلسات  چهارم  و  هشتم توسط همان آزمون ها ارزيابي شدند و بعد از اتمام دورۀ درمان پس آزمون به عمل آمد. يافته ها نشان داد كه ميزان بهبود تعادل هم در گروه پيلاتس و هم نوروفيدبك نسبت به گروه كنترل معنادار بود. همچنين بين ميزان بهبودي عملكرد تعادل بيماران در دو گروه تجربي تفاوت معناداري وجود نداشت. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه بهره گيري از تمرينات پيلاتس و نوروفيدبك به عنوان بخشي از برنامه هاي درماني براي بهبود مشكلات ناشي از سكتۀ مغزي خصوصاً مشكلات حسي حركتي بيماران توصيه مي شود.