بررسي اپيدميولوژيك موارد مبتلا به بيماري سرخك در جنوب استان كرمان طي سال‌هاي 1394-1393

مقدمه: با توجه به بار جهاني بيماري سرخك، همواره جهت كنترل و ريشه‌كني اين بيماري اقدامات فراواني انجام شده است. اما هنوز هم هرازگاهي اپيدمي اين بيماري در بعضي مناطق جهان و ايران رخ مي‌دهد. اين مطالعه با هدف بررسي اپيدميولوژيك موارد مبتلا به بيماري سرخك در جنوب استان كرمان طي سال‌هاي 1394-1393 انجام شده است. روش بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي مقطعي بوده و با روش سرشماري 326 مورد مشكوك به بيماري سرخك با اسفاده از چك‌ ليست و فرم‌هاي بررسي وارد مطالعه شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزارversion 16 SPSS تجزيه و تحليل شدند. نتايج: در طي سال‌هاي 93 و 94، از كل موارد مشكوك گزارش شده 23 درصد آن‌ها به تأييد آزمايشگاهي رسيدند. بيشترين درصد سرخك به ترتيب در گروه سني 1 تا 4 سال (45/3 درصد) و بالاتر از 10 سال (30/7درصد) و بيشترين موارد ابتلا به سرخك در جنس مذكر (61/3 درصد) بود. بيشترين موارد سرخك قطعي در افراد بدون سابقه واكسيناسيون (61/3 درصد)، در ايراني‌ها (81/3 درصد) و در مناطق روستايي (73/3 درصد) بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه، ضرورت توجه به ايمن سازي تكميلي در مناطق دور افتاده و در اماكن تجمع اتباع بيگانه وجود دارد. از طرفي با توجه به فراواني بالاي سرخك در بين افرادي كه سابقه واكسيناسيون سرخك نداشتند، اين به‌نظر مي‌رسد برنامه واكسيناسيون سرخك در شهرستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي چندان موفقيت‌آميز نبوده است. پيشنهاد مي‌شود مطالعات تكميلي جهت تعيين ريسك فاكتورهاي ابتلا به سرخك انجام شود.